Πριν δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια συνέβησαν στη χώρα μας
γεγονότα, που κυριολεκτικά άλλαξαν την ροή στο ποτάμι της
παγκόσμιας ιστορίας.
Το 490 π.Χ. ο πρώτος Μαραθωνοδρόμος (ο Φειδιππίδης κατά τον
Λουκιανό, ο Θέρσιππος ή Ευκλής κατά τον Πλούταρχο) έτρεξε 42 χλμ για να
μεταφέρει στην Αθήνα την είδηση, την συμπυκνωμένη στην μοναδική λέξη: ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ.
Πρόκειται για την νίκη των Ελλήνων, με αρχιστράτηγο τον Μιλτιάδη,
και την συντριβή των Περσών στον Μαραθώνα.
Ο Σιμωνίδης σε επιτύμβια πλάκα για τους πεσόντας Αθηναίους
Μαραθωνομάχους έγραψε :
ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΜΑΧΟΥΝΤΕΣ ΑΘΗΝΑΙΟΙ
ΜΑΡΑΘΩΝΙ
ΧΡΥΣΟΦΟΡΩΝ ΜΗΔΩΝ ΕΣΤΟΡΕΣΑΝ ΔΥΝΑΜΙΝ
Μαχόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα
των
χρυσοφόρων Περσών κατέστρεψαν την δύναμη.
Συγκλονισμένος ο Θεμιστοκλής, θαυμάζοντας το γεγονός,
εκστομίζει το ανεπανάληπτο:
ΟΥΚ ΕΑι ΜΕ ΚΑΘΕΥΔΕΙΝ ΤΟ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΝ
Δεν με αφήνει να κοιμηθώ το Τ ρ ό π α ι ο του
Μιλτιάδη.
Οι Πέρσες έχασαν τη Μάχη, αλλ’ ακόμη όμως δεν είχαν χάσει
και τον Πόλεμο.
Ο Θεμιστοκλής διαισθάνεται την κατάσταση και ανήσυχος αγωνιά
για την επερχόμενη Περσική πίεση εναντίον των Αθηνών, αλλά ευμήχανος και
ευρηματικός συλλαμβάνει το νόημα της οχυρωματικής προστασίας των Αθηνών με
τείχη «Ξύλινα».
Πείθει τους Αθηναίους να διαθέσουν πόρους, για να ναυπηγήσουν 200
τριήρεις (ταχύτατα κωπήλατα πολεμικά πλοία) και οι προετοιμασίες αρχίζουν.
Σε άλλη φάση με σοφία και σύνεση, γαλήνιος αντιμετωπίζει την επιθετική συμπεριφορά του Ευρυβιάδη αφοπλίζοντάς τον με το παροιμειώδες
και αξεπέραστο: ΠΑΤΑΞΟΝ ΜΕΝ ΑΚΟΥΣΟΝ ΔΕ.
Το 480 π.Χ., δέκα χρόνια μετά την Μάχη στον Μαραθώνα, η
Ναυμαχία στην Σαλαμίνα τον δικαιώνει πλήρως. Οι Περσικές δυνάμεις υπέστησαν
πανωλεθρία.
Διαβάζοντας πρόσφατα τον τίτλο «Αρχή Μετανοίας» του
14ου τεύχους του περιοδικού μας, Αρχαγγέλων Λόγος, συνειρμικά
διερωτήθηκα: πόσο άραγε μας αφήνει άϋπνους, αυτή η βιωματική αναζήτηση των γαλήνιων,
γιγάντων, γερόντων ασκητών της ορθοδοξίας, που ενώ ήσαν μια ολόκληρη ζωή
δ ι α ρ κ ώ ς μετανοούντες, ζητούσαν ακόμη και σε ακροτελεύτια επιθυμία να
κάνουν αρχή μετανοίας.
Παίρνοντας αφορμή από την επιτύμβια επιγραφή του Σιμωνίδη,
επιτρέψτε μου να εκφράσω για κάθε αδελφό και για μένα επίσης, μία σκέψη,
ένα πόθο, μία ελπίδα όλα σφιχταγκαλιασμένα στην ευχή :
Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ω Ν ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ Α Θ Λ Ο Υ Μ Ε Ν Ω
Ν
ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΕΝΟΡΙΤΑΙ (και ου μόνον)
ΜΟΣΧΑΤΩι
(αλλά και αλλαχού) Μ Ε Τ Α Ν Ο Ο Υ Ν Τ Ε Σ
ΠΟΝΗΡΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ Ε Ξ Α
Λ Ε Ι Φ Ο Υ Σ Ι ΔΥΝΑΜΙΝ
Αδέλφια, τι λέτε;
Αναζητούμε μία τέτοια Ευλογία, που να έχει
αρχή εδώ στη γη, εδώ και τώρα, και τέλος στις ουράνιες δέλτους και στον
άπαντα αιώνα;
Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε την ροή στο ποτάμι της
προσωπικής μας ιστορίας;
Σπύρος Παυλίδης