Θανατίζοντας την Ανάσταση


του π. Βασιλείου Χριστοδούλου



Κι μως,  νθρωπος - καί γιά νά γίνω σαφς π’ τήν ρχή  λληνας χριστιανός - χει τήν παγκόσμια μοναδικότητα-κανότητα νά φεύγει π’ την νάσταση (στω τήν δεκάλεπτη, τήν ν ξέδραις περίβλεπτη...) μέ τήν γεύση το θανάτου στό στόμα κι χι μέ τήν ντήχηση «ἦχου καθαροῦ ἑορταζόντων» στά γκάρδια σταυροθόλια.
ντί νά κοινωνήσουμε Τόν θυσιαζόμενο κούσια μνό, μετέχοντας στήν Ζωή πού νατέλλει κ το τάφου, ξακολουθομε νά προσφέρουμε νθρωποθυσίες, πιλέγοντας καί πάλι τόν θάνατο.