Εμείς και η Γ έ ν ν η σ η

«Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού» (Ματθ. α΄,1). Έτσι αρχίζει το Ευαγγέλιο. Ανάμεσα στα ονόματα της γενεαλογίας του Ιησού αναφέρονται και φονείς, μοιχοί, αιμομίκτες. Τι σημαίνει αυτό; Εάν ο Ιησούς γεννιέται στην ψυχή μου, γεννιέται παρά τη συσσώρευση των αμαρτιών μου, γεννιέται διασχίζοντας τις αμαρτίες αυτές. Ο Ιησούς ανοίγει, βρίσκει το δρόμο του δια των λαθών μου, ξεπερνώντας τα, το ένα μετά το άλλο. Είναι η γενεα­λογία του μέσα μου. Σ’ αυτή τη γενεαλογία λάμπει η ευσπλαχνία του, η συγκατάβασή του.

Η Παναγία, φέροντας μέσα της τον Ιησού, και ο Ιωσήφ πάνε ν’ απογραφούν στη Βηθλεέμ. Ο Ιησούς δεν θέλησε να γεννηθεί ούτε στη Ρώμη ούτε στην Αθήνα ούτε στην Ιερουσαλήμ. Πρέπει να ξέρουμε πώς δεν μπο­ρούμε να νοιώσουμε το μυστήριο της γεννήσεως του Ιησού παρά μόνο στο φτωχικό χωριά της Ιουδαίας. Πρέπει ν’ ανεβούμε στη Βηθλεέμ, να γίνουμε πολίτες της Βηθλεέμ, να επιτύχουμε —όχι! να κατακτήσουμε— το ταπεινό πνεύμα της Βηθλεέμ.

Δεν υπήρχε τόπος στο πανδοχείο για την Παναγία και τον Ιωσήφ, Δεν υπάρχει τόπος στο πανδοχείο τούτου του κόσμου για το μαθητή του Ιησού. Αν φθάσω στο σημείο να βολευτώ σε μια θέση, μπαίνω σε μια κατάσταση ευκολίας και ανέσεως επικίνδυνη. Μπο­ρεί να γίνει σύγκριση μεταξύ του πανδοχείου και της φάτνης;

Οι Μάγοι, ειδοποιημένοι με ειδικό όνειρο από το Θεό, ξαναγυρίζουν στον τόπο τους από άλλο δρόμο. Πρέπει ν’ αποφύγουν τον Ηρώδη. Ας κάνουμε μια πνευματική μεταφορά του γεγονότος. Ο άνθρωπος πού ο Θεός οδήγησε ως τη φάτνη μπορεί βεβαίως να γυρίσει στον τόπο του, στο σπίτι του, στους δικούς του, αλλά από διαφορετικό δρόμο. Με άλλα λόγια· τα κίνητρα, η συμπεριφορά του, ο τρόπος ζωής, τα μέσα πού θα χρησιμοποιεί δεν μπορούν πια να είναι τα ίδια. Εκείνος πού πηγαίνει στη Βηθλεέμ υφίσταται μια ριζική μετα­βολή.

-->

π. Λεβ Ζιλέ