Έστησα σκηνικό ζωής
μες στο σκοτάδι ενός κελιού
και πέρασα έγκλειστους
καιρούς
δάκρυα στεγάζοντας καυτά
ψιθύρους, πόθους, στεναγμούς
αναζητώντας διακαώς
ένα έσω εσπερινό φως,
ιλαρό
που ιερουργούσε μυστικά
στα έγκατα της σιωπής
και στης επιθυμίας τη
φειδώ
και συναντούσε την καρδιά
μες στην Αιώνια Αγκαλιά
αντίδωρο του Ύψιστου
λάφυρο υπόσχεσης ιερό
στα δάκρυα του συντριμμού
στης μοναξιάς τη συντροφιά
στα αδιέξοδα του νου
και στα ναυάγια της ελπίδας
Ουράνια Παρηγοριά...
Όλγα