Χαίρε γύναι που κρυφά
στην καρδιά σου
του Αιώνιου τους λόγους βαστάζεις
Χαίρε εσύ που στον κόρφο σου αρρήτως
τη ζωή επωάζεις
Χαίρε που κοιτάζεις μακριά,
πέρα απ της ύλης τα σήμαντρα
Χαίρε που η ματιά σου
της πίστης,
μεταθέτει τα σύμπαντα
Χαίρε εσύ που απ το αλάβαστρο
της συντριβής σου
το ακριβό του πόνου σου μύρο
στου Ατιμήτου τα πόδια εκθλίβεις
Χαίρε η γη η απ αιώνος διψώσα
που απ το καύμα της μέρας
στην πηγή της Ζωής γονατίζεις
Χαίρε ταπείνωσης ύψος
που του εγώ σου τη θέση
στα κυνάρια τα υπό της τραπέζης ορίζεις....
Χαίρε εσύ η αιώνια γυναίκα
η ερωμένη, η μαθήτρια, η μάνα ,
του Αοράτου η μούσα
εξορίας αιτία
κι επανόδου n γέφυρα
πικρός πτώσης καρπός
και πατρίδας γλυκιάς
το αγκάλιασμα
που το αιώνιο της πλάσης μας σχέδιο
στης μορφής σου
τα επώνυμα πρόσωπα
θεϊκά συνοψίζεις.....
Όλγα