ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Θεολόγου-Φιλολόγου
Εὐχάριστα μᾶς ἐξέπληξε ἡ Κωνσταντῖνα
Ζηκούλη-Τακοπούλου μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ πρωτόλειου βιβλίου της: «Ἑλλάδα μας, Ἡρώων
μητέρα» ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ἄθως Παιδικά». Ἠ ἔμπειρη ἐκπαιδευτικὸς καὶ ἐγκρατὴς ἐπιστήμων
ξεναγεῖ τοὺς μικροὺς μαθητὲς στὰ μονοπάτια τῆς Νεοελληνικῆς Ἱστορίας. Σκοπίμως
χρησιμοποίησα τὸ ρῆμα «ξεναγεῖ», διότι ἡ ἔνδοξη ἱστορία τῆς πατρίδας μας εἶναι
terra incognita, ἄγνωστη γῆ σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους. Ζοῦμε σὲ χώματα τιμημένα,
βαμμένα μὲ τὸ αἷμα τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἡρώων μας καὶ δέον νὰ γνωρίζουμε ποῦ πατᾶμε.
Ὁσημέραι τὸ σχολεῖο ἀποχρωματίζεται ἀπὸ τὰ πατριωτικὰ ἰδεώδη καὶ μετατρέπεται σὲ
ἕνα ἄχρωμο, ἄοσμο καὶ ἄγευστο ἐκπαιδευτήριο χωρὶς ὅραμα καὶ προσανατολισμό. Τῶν
οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιπραμένων, ἐμεῖς δὲν πρέπει οὔτε νὰ ἄδουμε οὔτε νὰ καθεύδουμε ὐπὸ
μανδαγόραν, ἀλλὰ νὰ ἀναλάβουμε ἐμεῖς τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν μας.
Χρειαζόμαστε ὅμως τὰ κατάλληλα βοηθήματα. Αὐτὸ τὸ κενὸ στὴν παιδικὴ
βιβλιογραφία ἦλθε νὰ καλύψει ἡ ἀγαπητή μας Κωνσταντῖνα. Καὶ γράφω κενό, ὄχι
διότι ἔχουμε σπάνι ἀξιόλογων παιδικῶν βιβλίων, ἀλλὰ διότι ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴ
βιβλιογραφία ἕνα ἔργο ποὺ παρουσιάζει τὴν Νεοελληνικὴ Ἱστορία ἀπὸ τὴν Ἅλωση τῆς
Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τὸ 1974 ποὺ οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλαν στὴν Κύπρο. Ἡ
συγγραφέας κατόρθωσε νὰ διατρέξει τὶς κυριότερες φάσεις τῆς Νεώτερης καὶ Σύγχρονης
Ἱστορίας μας μὲ τρόπο εὔληπτο καὶ εὐχάριστο, σὲ γλῶσσα ἀνειμένη, δροσερὴ καὶ
συνάμα δωρική, χωρὶς λόγια περιττά, ποὺ δὲν χάνει τὴν πυράδα της καὶ σίγουρα θὰ
τέρψει τοὺς ἀναγνῶστες. Οἱ λιλιπούτειοι φιλίστορες θὰ γνωρίσουν τὸν ἔσχατο τῶν
βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων, θὰ συμπνευματιστοῦν μὲ τὸν Ἅγιο τῶν Σκλάβων, θὰ
κραταιωθοῦν μὲ τοὺς νεομάρτυρες, θὰ ἀναθερμάνουν τὸ πατριωτικό τους φρόνημα μὲ
τὸν λόγο τοῦ Ρήγα, θὰ ἀκούσουν τὸν Γέρο τοῦ Μοριᾶ νὰ τοὺς μιλάει στὴν Πνύκα καὶ
τὸν Μακρυγιάννη τὰ κατορθώματα τὰ ἑλληνικὰ νὰ ζωντανεύει, θὰ θαυμάσουν τὸν
Καραϊσκάκη νὰ πολεμάει σὰν λιοντάρι στὴ Ρούμελη, τὸν Κανάρη νὰ λαμπαδιάζει τὴν
τουρκικὴ φρεγάτα στὰ ανοιχτὰ τῆς Χίου καὶ τὶς ἀτρόμητες καπετάνισσες νὰ ὀργώνουν
τὰ πέλαγα. Δὲν θὰ μποροροῦσε νὰ λείπει ὀ Ἅγιος τῆς διπλωματίας, ὁ Ἰωάννης
Καποδίστριας, ἡ ψυχὴ τοῦ μακεδονικοῦ ἀγῶνα, ὁ Παῦλος Μελᾶς καὶ βέβαια ὁ Ἐθνομάρυρας
τῆς Σμύρνης Ἅγιος Χρυσόστομος. Τὸ θρυλικὸ «ΟΧΙ» καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Μετώπου
φέρνουν τὴν ἱστορία πολὺ κοντὰ στὴν ἐποχή μας καὶ καταδεικνύουν στὰ παιδιὰ ὅτι
οἰ λαμπρὲς σελίδες τῆς ἱστορίας δὲν χάνονται στὸ ἀπώτερο παρελθόν. Κατὰ τρόπο
προσφυῆ ἠ συγγραφέας κατακλείει τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ταξίδι μὲ τὴ θυσία τοῦ Σολωμοῦ
Σολωμοῦ, χωρὶς ἐπίλογο, διότι «ἡ Ἑλλὰς προώρισται νὰ ζήσῃ καὶ θὰ ζήσῃ». Θὰ ἦταν
παράλειψη νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε στὶς δραστηριότητες στὸ τέλος τοῦ βιβλίου καὶ νὰ μὴν
ἐκθειάσουμε τὴν ὑπέροχη εἰκονογράφηση τοῦ Σπύρου Ζαχαρόπουλου. Τὸ μόνο ψεγάδι: ἡ
μονοτονικὴ γύμνια τῶν κειμένων. Ψεγάδι συγγνωστό, διότι μπορεῖ νὰ ἰαθεῖ στὴ
δεύτερη ἔκδοση, ἡ ὀποία δὲν θὰ ἀργήσει νὰ ἔλθει, διότι ἡ πρώτη γρήγορα θὰ ἐξαντληθεῖ.