ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ...

Σκηνή πρώτη: Ὁ καθηγητής τῶν θρησκευτικῶν ρωτᾶ τούς μαθητές μέ πονηρό ὕφος: Γιατί δέν ὑπάρχουν μικτά μοναστήρια; Καί ἀπαντᾶ προκαλώντας χαχανητά στά παιδιά: Γιατί ἄν ἦταν μικτά θά χρειαζόταν κι ἕνα βρεφοκομεῖο δίπλα!

Σκηνή δεύτερη: Ὁ καθηγητής τῶν θρησκευτικῶν κεραυνοβολεῖ μέ αὐστηρό ὕφος τούς ἄτακτους μαθητές του πού δέν προσέχουν στό μάθημα: Γι αὐτό ὁ κόσμος καταστρέφεται, γι αὐτό θά σᾶς τιμωρήσει ὁ Θεός καί θά πᾶτε ὅλοι στήν κόλαση !

Σκηνή τρίτη: Ὁ καθηγητής τῶν θρησκευτικῶν ἀραδιάζει ἀσταμάτητα δογματικές διδασκαλίες στά κουρασμένα κεφαλάκια τῶν ταλαιπωρημένων ἐφήβων πού στήν πλειοψηφία τους δέν ἐνδιαφέρονται γιά τήν Ἐκκλησία. Ὁ "μανικός ἔρως" τῶν πιστῶν μετατρέπεται σέ σχολαστικό μάθημα...

Σκηνή τέταρτη: Ὁ καθηγητής τῶν θρησκευτικῶν μπροστά σέ σαράντα φοιτητές τῆς Θεολογικῆς σχολῆς πού ἔχουν πάει νά παρακολουθήσουν μάθημα θρησκευτικῶν στά πλαίσια τῶν παιδαγωγικῶν, κοροϊδεύει τούς μαθητές του ἐπειδή εἶναι ἀδιάβαστοι, ξεσηκώνοντας τήν ὀργή τῶν φοιτητῶν πού θυμοῦνται τά λυκειακά τους χρόνια.

Σκηνές διάφορες πού ὅλοι θυμόμαστε ἀπό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, καί πού μᾶς προβληματίζουν ὅταν πιάνουμε συζήτηση γύρω ἀπό τό θέμα αὐτό. Φταῖνε οἱ καθηγητές, ἤ ὁ τρόπος πού γίνεται τό μάθημα, ἤ ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξη τοῦ μαθήματος;

Ἕνα ἐρώτημα πού ποτέ δέν ἀπαντήθηκε γιατί παρ’ ὅτι πολλοί συμφωνοῦσαν γιά τό πρόβλημα, κανείς δέν ἐπιχείρησε νά τό λύσει. Γενιές καί γενιές μαθητῶν ἀπήυδισαν ἀπό τά σχολαστικά μαθήματα τῶν θρησκευτικῶν, ἀλλά καί ἀπό πολλούς ἀκατάλληλους καθηγητές τῶν θρησκευτικῶν (κατ’ εὐφημισμόν θεολόγους), ἀθεολόγητους στό μεγαλύτερο ποσοστό.

Τώρα τί δουλειά εἶχε νά ἀνατεθεῖ ἡ κατήχηση, ἕνα ἀπό τά πιό σημαντικά διακονήματα τῆς Ἐκκλησίας, στό Ὑπουργεῖο Παιδείας, μόνο ὁ Φαρμακίδης καί τοῦ διαφωτισμοῦ οἱ μετακενωτές θά μποροῦσαν νά μᾶς ἀπαντήσουν. Ἔγινε συνήθεια, κανείς δέν ἔβαλε ποτέ τό ζήτημα σοβαρά, κι ὕστερα ἀπό ἕνα αἰῶνα, μετά ἀπό διάφορες φάσεις ἀφόρητου σχολαστικισμοῦ καί ἀκαδημαϊσμοῦ, φτάσαμε στό σημεῖο τά τελευταῖα χρόνια νά γίνουν οἱ Θεολογικές σχολές ἀποκούμπι τῶν μαθητῶν πού δέν μποροῦσαν νά μποῦν πουθενά ἀλλοῦ. Βραβεῖο Γκίνες, περίπτωση μοναδική στόν κόσμο, μιά ὁμολογιακή σχολή νά εἶναι γεμᾶτη ἀπό φοιτητές πού εἴτε δέν ἔχουν κανένα ἐνδιαφέρον γιά τήν Ἐκκλησία, εἴτε δέν πιστεύουν στόν Θεό. Δέν θά ἦταν ὑπερβολή, ἄν λέγαμε ὅτι τό 60 - 70% τῶν φοιτητῶν κάθε ἔτους, ἀνήκουν σε΄αὐτή τήν κατηγορία.

Ὅσοι φοιτήσαμε στήν Θεολογική μποροῦμε νά τό βεβαιώσουμε αὐτό: τό ποσοστό προσέλευσης στά μαθήματα εἶναι χαμηλό, καί στίς ἐξετάσεις δίπλα σέ ὑποψήφιους ἱερεῖς καί νέους πού ἀναζητοῦν μέ ἀγωνία τήν ἀλήθεια, βλέπουμε σπουδαστές πού ἀγνοοῦν τά βασικά τῆς πίστεως - ἀκόμα καί στό τέταρτο ἔτος. Ἔτσι γέμισαν τά γυμνάσια καί τά λύκεια τῆς χώρας ἀπό ἀκατάλληλους καθηγητές πού δυσφημοῦν τήν Ἐκκλησία. Σέ πολλά σχολεῖα οἱ καθηγητές ὑποτιμοῦν τόν «θρησκευτικό» ἤ τήν «θρησκευτικοῦ», ἀφοῦ βλέπουν ἀνθρώπους πού ντρέπονται γι αὐτό πού διδάσκουν ἤ δέν τό πιστεύουν καθόλου.

Βεβαίως γνωρίζουμε πώς ὑπάρχουν ἀρκετοί ἀγωνιστές καθηγητές πού μέ ζῆλο ἱεραποστολικό καί μέ διάθεση ἀπολογητική διαλέγονται μέ τά παιδιά, ἀρνοῦνται τόν σχολαστικισμό, συζητοῦν μαζί τους καί ἀκόμα καί ἄν δέν τούς πείθουν, γίνονται παραδείγματα φωτεινά γιά τό πώς πρέπει νά εἶναι ἕνας Χριστιανός. Σέ αὐτούς ἀφιερώνουμε τό post...

Συνεχίζεται...