Ὅσοι ἀγαπᾶμε τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του καί μαθητεύσαμε κοντά σέ κάποιους ἀγωνιζόμενους ἱερεῖς ἤ μοναχούς, μέ τήν εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ καί τήν γαλήνη τοῦ Ναοῦ νά συντροφεύει τήν κατήχησή μας, νοιώθαμε πάντα ἄβολα ὅταν στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στό σχολεῖο, ζούσαμε μιά... σουρεαλιστική κατάσταση.
Ὁ Χριστός τοῦ Εὐαγγελίου, Αὐτός πού προσπαθούσαμε νά προσεγγίσουμε μέ τά μυστήρια, τήν προσευχή, τήν μελέτη, τό ψαλτήρι καί τίς συζητήσεις μετά τήν Θεία Λειτουργία, γινόταν μάθημα σχολαστικό, βαρετό καί ἐγκεφαλικό, πού μάταια προσπαθοῦσε νά διδάξει ἕνας συνήθως ἀδιάφορος (πάντα ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν φωτεινές ἐξαιρέσεις) καθηγητής, πότε ἀδιάφορος στήν πίστη καί πότε τόσο χλιαρός πού ὅλοι τόν ἀμφισβητοῦσαν.
Ἡ ζωντανή πίστη μας τεμαχισμένη σέ μιά ὕλη πού ἀπευθύνεται περισσότερο σέ φοιτητές τῆς Θεολογικῆς, παρά σέ ἐξεγερμένους ἐφήβους πού ἔχουν ἀνάγκη ἀπό ἀπαντήσεις σέ βασανιστικά ἐρωτήματα πού τούς διακατέχουν. Ἀναγκασμένοι νά ἀποστηθίζουν κατεβατά δογματικῶν καί θεολογικῶν μαθημάτων γιά τά ὁποῖα ἀδιαφοροῦν παντελῶς καί πού μόνο ἕνας θερμός Χριστιανός θά μποροῦσε νά ἔχει ἐνδιαφέρον, τά παιδιά ἀντιδροῦν καί χλευάζουν.
Πολλή συζήτηση γίνεται τά τελευταῖα χρόνια γιά τήν κατάργηση τῶν θρησκευτικῶν ἤ τήν μετατροπή σέ θρησκειολογικό μάθημα. Λυπόμαστε βαθύτατα γιά τήν προσπάθεια ἀπόχριστιανισμοῦ τῆς χώρας, ὅμως ἀναρωτιόμαστε: ἔτσι ὅπως ἔχουν τά πράγματα, τό μάθημα προσφέρει κάτι ἤ φέρνει ἀντίθετα ἀποτελέσματα;
Στίς μέρες μας πού οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία (παρ' ὅτι δηλώνουν Ὀρθόδοξοι σέ μεγάλο ποσοστό), τά περισσότερα παιδιά φτάνουν στό Γυμνάσιο ἐπηρεασμένα ἀπό διάφορες ἀντιχριστιανικές καί ἀντιεκκλησιαστικές θεωρίες καί μαζί μέ τήν δικαιολογημένη ἀμφισβήτηση τής ἐφηβείας τους, ἀντιδροῦν ἔντονα στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Ὅσοι καθηγητές ἔχουν τίς προϋποθέσεις, προσπαθούν ἀπεγνωσμένα νά κάνουν ἀπολογητική καί στήν κυριολεξία ἰδρώνουν ἀπό τήν ἔνταση τοῦ διαλόγου στήν τάξη.
Συνεχίζεται...
