Του † Ιερωνυμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών
Σε εποχές που το σκοτάδι προσπαθεί να επιβληθεί στη ζωή των ανθρώπων, νιώθω έντονη την ανάγκη να απευθυνθώ προς εσάς, ως πατέρας προς τέκνα και ως αδελφός προς αδελφούς, και να σας προσκαλέσω στο σπίτι μας, στην Εκκλησία, για να μοιραστούμε το φως και τη χαρά της Αναστάσεως. Ελάτε να πάρετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός. Ελάτε να μοιραστούμε το φως που δεν βραδιάζει ποτέ.
Σε κάθε γωνιά της γης το σκοτάδι επιμένει φορτικά και αδυσώπητα να επιβάλλει την κυριαρχία του στη ζωή του κόσμου. Από άκρου εις άκρον της Οικουμένης υπάρχουν μάτια σκοτεινιασμένα από τη φτώχεια, τη δυστυχία και τις δοκιμασίες που γεννούν η πλεονεξία, η απανθρωπιά, η σκληροκαρδία και ο εγωκεντρισμός των ισχυρών της γης. Μέρη που θα έπρεπε να λάμπει ο ήλιος, φωτίζονται από τις πυρκαγιές των πολέμων. Και όσο τα πάθη συσκοτίζουν την εικόνα Θεού στον άνθρωπο, υποδουλώνοντας την ψυχή του και επιτρέποντας στην αμαρτία να ευτελίζει και να αμαυρώνει την ομορφιά της ζωής που μας χάρισε ο Θεός, τόσο ο άνθρωπος θα αναζητά «το φως το αληθινόν».
Το φως της ζωής, που ανέτειλε ξανά νικηφόρα επί του θανάτου διά του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού. Του Θεού που έγινε άνθρωπος για να μπορεί ο άνθρωπος να γίνει κατά χάριν Θεός. Του Χριστού που μας αγάπησε πρώτος «ημών εχθρών και πολεμίων υπαρχόντων». Ελάτε λοιπόν προς το φως της Αναστάσεως. Το φως που «έχει διατηρηθεί από αιώνος εις αιώνα με το έλαιον της ευσεβείας, όχι της αντιγράφου, της πεποιημένης, της διατεινομένης, της δυτικής, αλλά της ανατολικής, της ευσεβείας των πατέρων ημών, της πηγαίας».
Αδελφοί μου, η Εκκλησία δεν έχει να σας προσφέρει τίποτε λιγότερο από φως. Δεν έχει να διακηρύξει τίποτε σημαντικότερο από την Ανάσταση. Ελάτε στο κοινό μας σπίτι, στον Οίκο του Θεού, όπου δεν υπάρχει τίποτε πολυτιμότερο να μοιραστούμε παρά Φως και Ανάσταση. Γιατί «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται». Γιατί τώρα πια τα πάντα «πεπλήρωται φωτός». Με τη βεβαιότητα ότι η θυσιαζόμενη και θριαμβεύουσα αγάπη του Θεού μπορεί να δώσει χαρά και ελπίδα, όπου και αν επιβιώνει ακόμη το σκότος και η οδύνη, απευθύνομαι προς κάθε κατεύθυνση, προς τους εγγύς και τους μακράν, ευχόμενος προς όλους και προς τον καθένα προσωπικά με τον Πασχάλιο χαιρετισμό: «Χ ρ ι σ τ ό ς Α ν έ σ τ η»