Πολλές γυναῖκες ἀκολουθοῦσαν τόν Κύριο μαζί μέ τήν Μητέρα του, κάποιες ἔμειναν μαζί της κατά τήν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους, τοῦ Σταυροῦ, καί ἐφρόντισαν νά ἀλείψουν μέ μῦρα τό σῶμα τοῦ Κυρίου. Εἶναι οι Μυροφόρες, οἱ γυναῖκες πού ἀγαποῦσαν καί ἔμειναν ἀφοσιωμένες μέχρι τέλους στον Κύριο, γιά τίς ὁποῖες τό εὐαγγέλιο δέν λέει σχεδόν τίποτε ἄλλο. Κάποιες ἀπό αὐτές παρευρίσκονταν καί παρακολουθούσαν ὅταν ὁ ᾿Ιωσήφ καί ὁ Νικόδημος ἐζήτησαν καί ἔλαβαν ἀπό τόν Πιλᾶτο τό δεσποτικό σῶμα καί τό ἐτοποθέτησαν σέ λαξευτό μνημεῖο, βάζοντας μεγάλη πέτρα ἐπάνω στή θύρα του. Ξημερώνοντας Κυριακή πῆγαν πρῶτες στό μνημεῖο, πρῶτες ἔμαθαν γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, πρῶτες Τόν ἄκουσαν νά τούς λέει «Χαίρετε».
Ο Ἐπιτάφιος στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι θρῆνος, ἀλλά προεόρτια τῆς Ἀναστάσεως. Σήμερα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς μεγάλης σιγῆς, τῆς προσδοκίας. Ὑπνοῖ ἡ Ζωή καί Ἅδης τρέμει. Ὁ Κύριος συντρίβει τίς πύλες τοῦ θανάτου, λυτρώνει ἀπό τά αἰώνια δεσμά. Μέ τόν θάνατό Του θανατώνει τόν θάνατο. Ἡ Ζωή κατέρχεται στό βασίλειο τοῦ θανάτου. Τό θεῖο φῶς λάμπει στά σκοτάδια του. Φωτίζει ὅλους αὐτούς πού βρίσκονται ἐκεῖ, διότι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή ὅλων καί ἡ μοναδική πηγή τῆς ζωῆς. Ἔτσι ὁ Χριστός πεθαίνει γιά ὅλους καί ὅ,τι συμβαίνει στήν ζωή Του συμβαίνει στήν ζωή ὅλων μας.
Ὅταν κάνουμε τήν περιφορά τοῦ ἐπιταφίου δέν κάνουμε μιά ἐπικήδεια πορεία. Ὄχι, εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού πορεύεται μέσα στό σκοτάδι τοῦ Ἅδη καί ἀναγγέλλει σέ ὅλες τίς γενιές τοῦ Ἀδάμ τήν χαρά τῆς ἐρχομένης Ἀναστάσεως.