Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἐὰν κάποτε σοῦ γεννιόταν ἡ παράλογη ἐπιθυμία νὰ πετάξεις καὶ νὰ μεταβεῖς κάπου διὰ τοῦ ἀέρος, πῶς θὰ μποροῦσες νὰ σβήσεις αὐτὴ τὴν παράλογη ἐπιθυμία σου; Μὲ τὸ νὰ κάνεις πτερὰ καὶ νὰ κατασκευάσεις ἄλλα όργανα, ἤ μὲ τὸ νὰ πείσεις τὸν λογισμό σου, ὄτι ἐπιθυμεῖ ἀκατόρθωτα πράγματα καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιχειρεῖς κανένα ἀπὸ αὐτά; Ὁλοφάνερο εἶναι μὲ τὸ νὰ πείσεις τὸν λογισμό σου. Ἀλλά θα πεῖ κάποιος ἐκεῖνο εἶναι ἀδύνατο. Ὄμως καὶ αὐτὸ εἶναι πιό ἀκατόρθωτο, τὸ νὰ βρεῖς δηλαδὴ τέρμα στὴν ἐπιθυμία σου!» (63η Ὁμιλία στὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, στίχοι 19-25).
Μιὰ ἐπιπόλαιη ματιὰ στὸ παραπάνω ἀπόσπασμα θὰ μποροῦσε νὰ κατατάξει τὸν Ἅγιο Ἰωάννη στοὺς σκοταδιστὲς καί στοὺς ἀναχρονιστές, ἀφοῦ λέει πώς εἶναι παραλογισμός πώς μπορεῖ κάποτε νά πετάξει ὁ ἄνθρωπος. Ἄλλος πάλι μπορεῖ νὰ πεῖ ὅτι ὁ Χρυσόστομος δὲν εἶχε κὰν τὴν φαντασία τοῦ Ἰούλιου Βέρν ἤ τὴν εὐφυία τῶν ἀδελφῶν Ράϊτ. Ἄλλος πάλι μπορεῖ νὰ σκανδαλιστεῖ, διότι θὰ περίμενε προφητεῖες καὶ μεγαλύτερη διορατικότητα ἀπὸ ἕναν Ἅγιο.
Καὶ ὄμως ὁ λόγος εἶναι προφητικὸς, γιατὶ αὐτὸ ποὺ προβληματίζει τὸν Ἅγιο Ἰωάννη δὲν εἶναι ἡ πρόοδος, ἀλλὰ τὸ ὄτι ἡ ἀνθρώπινη ἐπιθυμία δὲν ἔχει τέρμα. Τὰ πάντα μπορεῖ να κάνει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ τοῦ εἶναι δύσκολο νὰ ἀγαπήσει, να σταυρώσει τὶς επιθυμίες του, νά δοθεῖ στοὺς ἄλλους. Ἡ ἀγάπη σήμερα στὰ χρόνια τῶν γρήγορων ἀλλαγῶν καὶ τῶν τεχνολογικῶν ἐπιτευγμάτων εἶναι ἡ μεγαλύτερη πλέον πρόκληση. Κατακυρίευσε τὴ γῆ ὁ ἄνθρωπος καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ κι ὄμως εἶναι κενὸς καὶ μόνος, καταθλιπτικός.
Προόδευσε τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων πολύ ἀπὸ τὴν ἐποχή τοῦ Χρυσοστόμου. Πετάξαμε μὲ ἀεροπλάνα, πήγαμε στὸ φεγγάρι καὶ σκεπτόμαστε νὰ μετοικήσουμε σὲ ἄλλους πλανῆτες. Τόσο ἔχει προχωρήσει ὁ ἄνθρωπος ποὺ πλέον δὲν φαντάζεται, ἀλλὰ πράττει ὅ,τι σκέφτεται, πράγματα ἀλλόκοτα γιὰ ἄλλες ἐποχές. Ἡ ανθρώπινη ἐπιθυμία ὡστόσο μένει ἀκόρεστη. Καί ἐδῶ ἐπαληθεύεται ἡ προφητεία, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ κάνει τά πάντα, ὅ,τι κι ἄν ποθήσει, μπορεῖ ὅμως να ὑπερβεῖ τὴν ἐπιθυμία του, τά πάθη του, τὸν ἐγωϊσμό του;
Ἔγινε κυρίαρχος τῶν πάντων ὁ ἄνθρωπος! Προόδευσε, πῆγε μπροστὰ! Ἐπειδή ὄμως δὲν μπορεῖ να βάλει τέρμα στὴν ἐπιθυμία του, βρῆκε ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐπιτευγματά του μεγάλες ἀπογοητεύσεις. Ἐξαιτίας τῆς επιθυμίας του ἔκανε τὰ ἀεροπλάνα πολεμικές μηχανὲς ποὺ σκορπίζουν τὸν θάνατο, τὸν ὄλεθρο, τὸν ἀφανισμό. Ἡ πυρηνικὴ ἐνέργεια εἶναι μεγάλο ἐπίτευγμα καὶ ἡ μεγαλύτερη ἀπειλή. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας μαζί μέ τὶς διευκολύνσεις κάνει τοὺς ἀνθρώπους αὐτιστικοὺς, κλεισμένους σὲ κόσμους δικούς τους μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ζωή…
Δὲν προσεγγίζουμε τοὺς Πατέρες γιὰ τὴν κοσμική τους σοφία, ἀντίθετα προσπαθοῦμε νὰ βροῦμε στὰ κείμενα καὶ τοὺς λόγους τους τὸν ἀληθινὸ τρόπο τοῦ νά ζεῖς. Ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ δὲν μᾶς κάνει οὔτε ὀπισθοδρομικοὺς, οὔτε φανατικούς, μᾶς μιλάει γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν διάκριση τῶν χαρισμάτων, τὴν προσφορὰ καὶ τὴν θυσία. Σήμερα ποὺ τὰ ἔχουμε ὅλα καὶ ἀπολαμβάνουμε τὰ πάντα, δὲν κινδυνεύουμε ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση ποὺ ἡ ἄλογη ἐπιθυμία μᾶς προκαλεῖ. Τὸ μόνο ποὺ μᾶς ἀπειλεῖ εἶναι τὸ φάντασμα τῆς ἀξόδευτης ἀγάπης, ὅπως ἔγραψε κάποιος. Τὸ ὅτι δὲν ἀγαπᾶμε, δὲν προσφέρουμε καὶ δὲν βάζουμε φρένο στὶς ἐγωιστικές μας ἐπιθυμίες. Καὶ σὲ αὐτὸ επαληθεύεται ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου...
Γιωργος Ντ.