Είμαι μέσα στο τρένο μετά από τρελή καθυστέρηση και φοβερό πήξιμο, ο κόσμος δυσανασχετεί με τις καθυστερήσεις και την πολυκοσμία, δεν χωράμε όλοι να μπούμε και ένας άντρας αγανακτισμένος βρίζει θεούς και δαίμονες. Βάζω τα ακουστικά τού mp3 για να μην ακούω τις βρισιές και ξαφνικά μέσα στην καρδιά μου νοιώθω μεγάλη χαρά, νοιώθω ευτυχία, νοιώθω να πετάω, κι έτσι μου ήρθε στο νου αυτό:
" Εκεί που νομίζω πως δεν υπάρχεις, εκεί ξαφνικά κάνεις την εμφάνιση Σου. Φυτρώνεις μέσα στην καρδιά μου σαν ένα μπουκέτο λουλούδια, σαν ένας νέος ήλιος που φωτίζει την καρδιά μου κι όλο μου το πρόσωπο γίνεται φως. Φωτίζομαι τόσο που οι γύρω μου με κοιτούν περίεργα. Πως γελά αυτή μέσα σε τόσο στενάχωρο περιβάλλον; Τι βλέπει; Μήπως κάτι ακούει που είναι πολύ ευχάριστο; Ή μήπως είναι τρελή; Με κοιτούν και απορούν, κι εγώ Σε βλέπω, ξέρω πως Εσύ έφερες την χαρά στην καρδιά μου και θέλω να το φωνάξω, θέλω να το μοιραστώ... όμως φοβούμαι μη σε πληγώσουν και πάλι, μη σε αρνηθούν και πονέσεις…"
Α.