Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν κακό και να θεωρούνται έξυπνοι, παρά νά είναι καλοί και νά τους λένε κουτούς. Αιτία όλων αυτών ήταν ή φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες να αγωνίζονται με λύσσα. Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα τών πολιτών από την μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη. Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν νά ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο νά νικήσουν τους αντιπάλους τους».
«"Έτσι οι εμφύλιοι σπαραγμοί έγιναν αίτια ν’ απλωθεί σ' όλο τον ελληνικό κόσμο κάθε μορφή κακίας και το ήθος, που είναι κύριο γνώρισμα της ευγενικής ψυχής, κατάντησε νά είναι καταγέλαστο καί εξαφανίστηκε... Τις περισσότερες φορές επικρατούσαν οι διανοητικά κατώτεροι. Ο ανταγωνισμός δημιούργησε απόλυτη δυσπιστία και δέν υπήρχε τρόπος που να μπορεί να την διαλύσει, ούτε εγγυήσεις ούτε όρκοι φοβεροί».
«Αυτά τά φοβερά έγιναν στην Κέρκυρα. Άλλοι κινήθηκαν για να απαλλαγούν από την φτώχεια τους επιδιώκοντας νά πάρουν τις περιουσίες των άλλων. Άλλοι χτυπούσαν άγρια και αλύπητα ανθρώπους της ίδιας τάξης, όχι από πλεονεξία, αλλά από το τυφλό πάθος του πρωτόγονου ανθρώπου. Ολόκληρη η ζωή της πολιτείας αναστατώθηκε και η ανθρώπινη φύση, η οποία κι όταν ακόμη υπάρχει ευνομία, έχει την τάση νά παρανομεί, ξεχείλισε, κι ανατρέποντας τους νόμους, έδειξε μέ ικανοποίηση όλη της τήν ασυγκράτητη έχθρα εναντίον κάθε εξουσίας. Αν προτίμησαν την άνομη εκδίκηση από την δικαιοσύνη, αν προτίμησαν την πλεονεξία από την ευνομία, τούτο συνέβηκε επειδή ο φθόνος είχε διαβρώσει τήν ψυχή τους. Για να εκδικηθούν τους εχθρούς τους οι άνθρωποι, σε τέτοιες περιστάσεις, αγνοούν τους κανόνες επάνω στους οποίους στηρίζονται οι κοινωνίες, κανόνες όμως επάνω στους οποίους μπορούν νά στηριχτούν για να σωθούν αν βρεθούν στήν ανάγκη. Αλλά αδιαφορούν ξεχνώντας ότι, αν καταλύσουν όλους τους κανόνες, τότε και οι ίδιοι θα στερηθούν από τήν προστασία τους αν έρθει στιγμή πού θά τήν έχουν ανάγκη».
«Και θά είμαι ικανοποιημένος αν το έργο μου κριθεί ωφέλιμο από όσους θελήσουν να έχουν ακριβή γνώση των γεγονότων που συνέβησαν και εκείνων που θά συμβούν στο μέλλον, τα οποία, από τήν πλευρά της ανθρώπινης φύσης, θά είναι όμοια ή παραπλήσια. Έγραφα την ιστορία μου για να μείνει αιώνιο κτήμα».
...«Καί έπεσαν πάνω στις πόλεις, απ' τους εμφυλίους πολέμους, πολλά δεινά που γίνονταν και θα γίνονται πάντα, όσο ή φύση του άνθρωπου θα μένει ή ίδια, φοβερότερα η ηπιότερα και μέ διαφορετική μορφή, ανάλογα με την κάθε φορά μεταβολή των περιστάσεων .
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ