Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει, ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά. Δια τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και το σώμα του ενδύματος;
Και οι άνθρωποι προτίμησαν το βαθύ σκοτάδι. Και το σκοτάδι κάλυψε τις ψυχές τους και πνίγηκαν από τον καπνό πολλοί. Και η θλίψη είναι μεγάλη, μα αλήθεια πολύ μεγάλη, που η μόνη αγωνιστικότητά μας εξαντλείται στο να βουλιάξουμε το καράβι-Ελλάς με το οποίο ταξιδεύουμε. Πρώτα ουρλιάζαμε κάτω από τα μπαλκόνια που τώρα θέλουμε να γκρεμίσουμε. Μετά πέσαμε με τα μούτρα στο κυνήγι της εξουσίας, του χρήματος και του βολέματος.
Και τώρα, η αλαζονεία μας και η πεισματική άρνηση μας, στο να δούμε τι εμείς κάναμε στραβά, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο χείλος μιας απύθμενης κατρακύλας. Και το σκοτάδι κυριεύει όλη τη χώρα με μια τυφλή διεκδίκηση δικαιωμάτων. Κολυμπάμε σε μια θάλασσα από σκατά. Και όσο πιο πολύ ψάχνουμε αλλού το πρόβλημα, τόσο πιο πυκνή γίνεται, και τέλος θα βουλιάξουμε ένας-ένας στον πάτο της κόλασης μας.
Και τώρα, η αλαζονεία μας και η πεισματική άρνηση μας, στο να δούμε τι εμείς κάναμε στραβά, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο χείλος μιας απύθμενης κατρακύλας. Και το σκοτάδι κυριεύει όλη τη χώρα με μια τυφλή διεκδίκηση δικαιωμάτων. Κολυμπάμε σε μια θάλασσα από σκατά. Και όσο πιο πολύ ψάχνουμε αλλού το πρόβλημα, τόσο πιο πυκνή γίνεται, και τέλος θα βουλιάξουμε ένας-ένας στον πάτο της κόλασης μας.
Σωστά είναι όλα αυτά με τα διεθνή οικονομικά παιχνίδια και τις τράπεζες. Όμως το πλήθος ταξιδεύει ακυβέρνητο. Ένα πλήθος που δεν θέλει να δει, παρασυρμένο από την κυρίαρχη (λαϊκίστικη) ιδεολογία θέλει μόνο να διεκδικεί, μα ποτέ δεν σκέφτεται τις υποχρεώσεις του. Φτάνει πια! Ας σταματήσουμε και ας σηκώσουμε τα μανίκια για να στρωθούμε στη δουλειά. Η χώρα μας βυθίζεται από την απραξία και την αλαζονεία των κατοίκων της με μια λογική άλογη.
Η άμεση δημοκρατία σημαίνει και άμεση ανάληψη των ευθυνών. Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε το μέλλον των παιδιών μας κι όχι ένα αβασάνιστο βολεμένο σήμερα για μας. Κλέβουμε την περιουσία από τα παιδιά μας, σπιλώνουμε καθημερινά το χθες των προγόνων μας. Φερόμαστε σαν κακομαθημένα παιδιά που επαναστατούν προς τους γονείς τους χωρίς όμως να αντιπροσφέρουν απολύτως τίποτα.
Ας τελειώσει λοιπόν αυτή η στραβή μεταπολιτευτική περίοδος με μια κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, όπου ο λαός θα πάρει την ευθύνη του, για να μπούμε σε μία καινούργια φάση της ιστορίας. Όμως, ένας λαός παραδομένος στόν λαϊκισμό, που αγανακτεί για τα οικονομικά, αλλά αγνοεί εντελώς θέμα της παιδείας (αφού όλα αυτά τα χρόνια οι αλλαγές στην παιδεία αφορούσαν κυρίως τις εξετάσεις και τους εισακτέους και ποτέ την ουσιαστική καλλιέργεια), φοβάμαι ότι δεν μπορεί να πάει μακριά...
Υπέρ του έθνους, πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ,
του Κυρίου δεηθώμεν...
Υπέρ της πόλεως ταύτης, πάσης πόλεως και των (άνευ νοήματος και πίστεως αδελφών) οικούντων εν αυταίς,
του Κυρίου δεηθώμεν...