Μιχαήλ Σ. Ψαράς*
Η συγχώρεση είναι η αρχική
έκφραση της αγάπης, το πρώτο άνοιγμα της αγκαλιάς μας για να δεχτούμε
μέσα της, όλον τον κόσμο. Το να αγαπάμε είναι μια γιορτή συνάντησης,
η διαρκής ευκαιρία μας να συμμετέχουμε στη ζωή ευχαριστιακά, αλλά
και δικαίωμα ακατάλυτο, που κανένας δεν μπορεί να μας το στερήσει.
Το μοναδικό εμπόδιο είναι ο ανώριμος εαυτός μας.
Μέσα στην αγάπη όμως, ωριμάζει
και ολοκληρώνεται ο άνθρωπος. Γι’ αυτό και η συγχώρεση, είναι κι ένα
ξεκίνημα για την ωριμότητα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία και ενώ
συνδιαλέγεται κανείς με τη συνείδηση του, αποκτά οντότητα, ενισχύει
με διαλλακτικότητα την προσωπικότητα του, μαθαίνει να απευθύνεται
με προσήνεια στους “άλλους“, καλώντας τους, κοινωνούς
και μέτοχους στη ζωή του...
* Διαβάστε με προσοχή το διεισδυτικό αυτό κείμενο περί της συγχώρησης, που έγραψε πρόσφατα ο συνεργάτης του blog, αδελφός μας Μιχάλης Ψαράς, ψυχίατρος, ο οποίος διατηρεί το αδελφό ιστολόγιο ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ