"Μάρθα,
Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά
ενός
δε έστι χρεία"
Μάρθα,
Μάρθα... εποχή μου...Ελλάδα..εαυτέ μου..
ανησυχείς
και θορυβείσαι για πολλά
..και
λίγα
ενός
δε έστι χρεία..
να
αφουγκραστείς.. να ακούσεις
τον
έρωτα σου μακρυά από τις αγορές να τον κρατήσεις.
Κρυμμένη
στον ντορβά
η
εποχή μας
αναζητά
ασφάλεια
σε
απότομες και κρίσιμες πορείες
γονιών,
παππούδων και προπάππων.
Αναφορές
σε αντίσταση,
έστω
φτωχή,
στο
ξερίζωμα αρχαιοτήτων...
σε
γενναία φύλαξη οχυρών
ακόμη
και μετά το τέλος...
και
πάνω από όλα
σε
μεταφύτευση ονείρων και οικογενειών
με
απρόσμενη να ακολουθεί καρποφορία.
Φορείς
οι ίδιοι εμείς
ιστορίας,
μνήμης
και
βάρβαρης υλοτομίας
στο
δέντρο της φυλής.
Νεκταρία Α.