Η φύση σωπαίνει μια απέραντη σιγή παντού
Ήχοι μελωδίας ακούγονται μόνο πουλιά περνούν πετούν
Τιτιβίζουν πέρα δώθε
Κλαδί σε κλαδί
Δοξολογούν τον δημιουργό
Η θάλασσα γαλήνια φορά το γιορτινό γαλάζιο της φόρεμα
Λικνίζει που και που το κορμί αφήνοντας να φανεί το
Άσπρο της φουρό
Απλώνει τα χέρια στο καταγάλανο ουρανό
Γίνονται ένα ξαφνικά και συντροφιά για πάντα μαζί
Χάνονται στο χώρο-χρόνο
Κουκκίδα στην απεραντοσύνη χάνομαι μαζί τους
Ζω τη στιγμή
Βυθισμένη στην απόλυτη σιωπή
Γλώσσα του μέλλοντος...
A. Δ.
A. Δ.