Miele

την




Σκη­νο­θε­σί­α και συμ­με­το­χή στο σε­νά­ριο: Valeria Golino
Παί­ζουν: Jasmine Trinca, Carlo Cecchi

2013, 96', 20 βραβεύσεις

Πριν α­πό με­ρι­κά χρό­νια το δύ­σκο­λο θέ­μα της ευ­θα­να­σί­ας εἰ­χαν θί­ξει οι βρα­βευ­μέ­νες ται­νί­ες "Million Dollar Baby" (2004) του Clint Eastwood, το "Mar adentro" - Η Θά­λασ­σα Μέ­σα Μου (2004) του Α. Amenabar, κα­θώς και το  Amour (2012) του M. Hanneke. 

Και στις τρεις αυ­τές κα­λές ται­νί­ες μπαί­νει δρα­μα­τι­κά το θέ­μα: τι γί­νε­ται ό­ταν βλέ­που­με τον άν­θρω­πο που α­γα­πά­με να υ­πο­φέ­ρει α­πό α­νί­α­τη α­σθέ­νεια ή να έ­χει χά­σει το νου του; Στην εκ­κλη­σί­α θε­ω­ρού­με την αυ­το­κτο­νί­α α­μαρ­τί­α, αλ­λά τι γί­νε­ται με κά­ποι­ον που δεν πι­στεύ­ει; Πό­σο έ­χου­με δι­καί­ω­μα να του αρ­νη­θού­με την ε­πι­λο­γή να α­πο­φύ­γει τον Γολ­γο­θά του; Αν ε­μείς πού­με ό­τι πρέ­πει να υ­πο­φέ­ρει κά­ποι­ος για να σω­θεί αλ­λά πε­θά­νει α­με­τα­νό­η­τος και βα­σα­νι­σμέ­νος έ­χου­με ευ­θύ­νη; Εί­μα­στε συ­νυ­πεύ­θυ­νοι σε έγ­κλη­μα αν δε­χτού­με να τον βο­η­θή­σου­με στην πα­ρο­χή κά­ποι­ου φαρ­μά­κου; 

Τα ε­ρω­τή­μα­τα αυ­τά ί­σως εί­ναι εύ­κο­λο να α­παν­τη­θουν θε­τι­κά ή αρ­νη­τι­κά αν εί­μα­στε α­πο­στα­σι­ο­ποι­η­μέ­νοι, αλ­λά έ­χου­με α­να­ρω­τη­θεί ποτέ τι αι­σθά­νον­ται οι α­σθε­νείς και οι κον­τι­νοί τους;

Στην ται­νί­α "Miele", η πο­λυ­βρα­βευ­μέ­νη (52 βρα­βεύ­σεις) ελ­λη­νο­ϊ­τα­λί­δα η­θο­ποι­ός Valeria Golino...