ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ...

 

  ...Αν εί­σαι Σί­μων Κυ­ρη­ναί­ος, σή­κω­σε το σταυ­ρό και α­κο­λού­θη­σέ Τον. Αν σταυ­ρω­θείς μα­ζί Του ως λη­στής, γνώ­ρι­σε το Θε­ό σαν ευ­γνώ­μων δού­λος. Αν κι  Ἑ­κεῖ­νος λο­γι­ά­σθη­κε με τους α­νό­μους για χά­ρη σου και την α­μαρ­τί­α σου, γί­νε συ έν­νο­μος για χά­ρη Ε­κεί­νου. 

Προ­σκύ­νη­σε αυ­τόν που κρε­μά­σθη­κε στο σταυ­ρό για σέ­να, έ­στω κι αν κρέ­με­σαι κι ε­σύ. Κέρ­δι­σε κά­τι κι απ  τὴν κα­κί­α. Α­γό­ρα­σε τη σω­τη­ρί­α με το θά­να­το. Μπες με τον Ι­η­σού στον Πα­ρά­δει­σο, ώ­στε να μά­θεις α­πό τι έ­χεις ξε­πέ­σει. Δες τις ε­κεί ο­μορ­φι­ές.

 Ά­σε το λη­στή που γογ­γύ­ζει, να πε­θά­νει έ­ξω μα­ζί με τη βλα­σφη­μί­α του. Κι αν εί­σαι Ι­ω­σήφ ο α­πό Α­ρι­μα­θαί­ας, ζή­τη­σε το σώ­μα απ  τὸ σταυ­ρω­τή. Ας γί­νει δι­κό σου αυ­τό που κα­θά­ρι­σε τον κό­σμο.

 Κι αν εί­σαι Νι­κό­δη­μος, ο νυ­κτε­ρι­νός θε­ο­σε­βής, εν­τα­φί­α­σέ τον με μύ­ρα. Κι αν εί­σαι κά­ποι­α Μα­ρί­α, η η άλ­λη Μα­ρί­α, η η Σα­λώ­μη, η η Ι­ω­άν­να, δά­κρυ­σε πρω­ί-πρω­ΐ. Δες πρώ­τη την πέ­τρα ση­κω­μέ­νη, ί­σως δε και τους αγ­γέ­λους κι αυ­τόν τον ί­διο τον Ι­η­σού. 

Πες κά­τι, ά­κου­σε τη φω­νή. Αν α­κού­σεις «Μη μ  ἀγ­γί­ζεις», στά­σου μα­κριά, σε­βά­σου το Λό­γο, αλ­λά μη λυ­πη­θείς. Δι­ό­τι ξέ­ρει σε ποι­ούς θα φα­νε­ρω­θεί πρώ­τα. Κα­θι­έ­ρω­σε την Α­νά­στα­ση. Βο­ή­θη­σε την Εύ­α, που  πε­σε πρώ­τη, και πρώ­τη να χαι­ρε­τή­σει το Χρι­στό και να το α­να­κοι­νώ­σει στους μα­θη­τές. 

Γί­νε Πέ­τρος η Ι­ω­άν­νης. Σπεύ­σε στον τά­φο, τρέ­χον­τας μα­ζί η προ­πο­ρευ­ό­με­νος, συ­να­γω­νι­ζό­με­νος τον κα­λό συ­να­γω­νι­σμό. Κι αν σε προ­λά­βει στην τα­χύ­τη­τα, νί­κη­σε με το ζή­λο σου, ό­χι πα­ρα­σκύ­βον­τας στο μνη­μεί­ο, αλ­λά μπαί­νον­τας μέ­σα. 

Κι αν σαν Θω­μάς χω­ρι­σθείς απ  τοὺς συγ­κεν­τρω­μέ­νους μα­θη­τές, στους ο­ποί­ους εμ­φα­νί­ζε­ται ο Χρι­στός, ό­ταν τον δεις, μην α­πι­στή­σεις. Κι αν α­πι­στή­σεις, πί­στε­ψε σ  αὐ­τοὺς που στο λέ­νε. Κι αν ού­τε και σ  αὐ­τοὺς πι­στέ­ψεις, δεί­ξε εμ­πι­στο­σύ­νη στα ση­μά­δια των καρ­φι­ών. 

Αν κα­τε­βαί­νει στον Ά­δη, κα­τέ­βα μα­ζί Του. Γνώ­ρι­σε και τα ε­κεί μυ­στή­ρια του Χρι­στού, ποι­ό εί­ναι το σχέ­διο της δι­πλής κα­τα­βά­σε­ως, ποι­ός εί­ναι ο λό­γος της: α­πλώς σώ­ζει τους πάν­τες με την εμ­φά­νι­σή Του, η κι ε­κεί α­κό­μα αυ­τούς που τον πι­στεύ­ουν; [...]

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος - Λόγος με´ εις το Πάσχα (απόσπασμα), Μετάφραση: Πρωτ. Γεώργιος Δορμπαράκης, «Μιλάει ο Γρηγόριος Θεολόγος», εκδ. Αποστολικής Διακονίας, 1991.