Επάνω στον Σταυρό o Χριστός πάσχει κυρίως γι αυτό:
απορρίπτοντάς Τον οι άνθρωποι, απορρίπτουν τον Πατέρα, απορρίπτουν την πρόταση
που τους κάνει να είναι υιοί ενός τέτοιου πατρός.
Εκείνη τη στιγμή αγαπώ σημαίνει υποφέρω από το κακό που ο
άλλος -μέσα στην τρέλα του- κάνει στον ίδιο του τον εαυτό. Η αγάπη παρά ταύτα
προσφέρεται, παρ' όλο που εκείνη τη στιγμή είναι εντελώς αδύναμη μπροστά στην
ελευθερία της βούλησης του άλλου. Μέσα στην ίδια την απόρριψη της θείας αγάπης,
η αφοσίωση του Θεανθρώπου προς το πλάσμα Του είναι πιο δυνατή και γι' αυτό η
αγάπη γίνεται τότε ανέκφραστη χαρά, επειδή Αυτός πού αγαπά μπορεί επιτέλους να
δείξει πόσο αγαπά: «Δεν ξέρεις τί κάνεις. Κάνε όμως αυτό πού θέλεις. Όπως και
να 'χει είμαι εδώ, σε περιμένω, επειδή σε αγαπώ. Εγώ ο Δημιουργός και ο Κύριός
σου. Θα σε περιμένω μέχρι το τέλος των καιρών. Όταν εσύ το θελήσεις, σου
προσφέρομαι για πάντα».
Η αγάπη του Πατρός και του Υιού για μας, την οποία μαρτυρεί
με τον πιο αποφασιστικό τρόπο ο Εσταυρωμένος Υιός, είναι μια αγάπη χωρίς ίχνος
κυριαρχίας ή κτητικότητας. Μόνο μια τέτοια αγάπη μπορεί να αγγίξει την πέτρινη
καρδιά του ανθρώπου.
π. Δημήτριος Στανιλοάε