Υπάρχουμε -και o άνθρωπος
και ο κόσμος- γιατί πρώτα είμαστε οι αγαπημένοι του Θεού, οι αγαπώντες την
επιφάνεια της ομορφιάς και της δόξας του προσώπου Του, στην κοινωνία της
τριαδικής και ωραίας αγάπης. Στο φως αυτής της αγάπης, η θεωρία δια των
οφθαλμών της πίστεως γίνεται μέθεξη ερωτική, μια οντολογική τρυφερότητα και
ευαισθησία, όπου ο Θείος έρωτας αφανίζει το σκότος και το θάνατο, την αγωνία
και τις μέριμνες, αλλά και τις τύψεις και τις ενοχές μας, όταν η αγαπώσα
καρδία είναι μεγαλύτερη από τις πράξεις μας και ο αγαπών Θεός μεγαλύτερος από
την οδύνη της καρδιάς μας.
Π. Ευδοκίμωφ