«Ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε γύρω μας να αφθονούν οι γυμνοί και οι άστεγοι. Είναι πάμπολλοι οι πρόσφυγες που χτυπούνε τις πόρτες μας. Πάμπολλοι είναι και οι ξένοι και οι μετανάστες. Όπου
κι αν κοιτάξεις, θα δεις χέρια απλωμένα σε ζητιανιά. Για σπίτι έχουν το
ύπαιθρο. Κατάλυμα βρίσκουν στις στοές, τις παρόδους και τα ερημικότερα
σημεία της αγοράς. Φωλιάζουν σε τρύπες, όπως οι νυχτοκόρακες κι οι
κουκουβάγιες...»
(Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Περί φιλοπτωχείας και ευποιΐας λογ. A', P.G. 46...)
