Ο Χριστός δεχόμενος το Βάπτισμα ταυτίζεται με τους
ανθρώπους, με όλους τους αμαρτωλούς ανεξαιρέτως. Ταυτίζεται με κάθε αμαρτωλό
πού χρειάζεται συγχώρηση, σωτηρία και αναγέννηση. Με το βάπτισμά Του δείχνει
πώς δεν ήρθε για να κρίνει ή να καταδικάσει, ούτε για να φέρει αντικειμενικούς
νόμους και κανόνες, από το ύψος της τελειότητας και θεότητάς Του, αλλά για να
ενωθεί μαζί μας έτσι, ώστε γινόμενος ένας από μας να μας καταστήσει μετόχους
της τέλειας και αναμάρτητης ζωής Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έλεγε γι' Αυτόν,
"ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήνἁμαρτίαν τοῦ κόσμου!"
Ο Χριστός εισήλθε στον κόσμο μας ως παιδί, και με τη γέννησή
Του ανέλαβε και οικειώθηκε την ανθρώπινη φύση. Ο Υιός του Θεού έγινε Υιός του
Ανθρώπου. Και το έκανε αυτό όχι για τους δικαίους, αλλά για τους αμαρτωλούς,
για τους απολωλότες. Τους αγαπά με θυσιαστική αγάπη, τους προσφέρει τον Εαυτό
Του και ολόκληρη τη ζωή Του. Εδώ στο βάπτισμα του Ιωάννου, Αυτός, ο αναμάρτητος
ενώνεται μ' εμάς τους αμαρτωλούς, Αυτός, ο Σωτήρας, ενώνεται με τους χαμένους,
επειδή δεν υπάρχει καμιά αμαρτία πού μπορεί να υπερβεί την αγάπη του Θεού για
μας. Με το βάπτισμά Του ενώνεται με τη ζωή των αμαρτωλών ανθρώπων, όπως ακριβώς
αργότερα, στο τέλος Αυτός, ο αθάνατος, ενώνεται επίσης ελεύθερα με τους
ανθρώπους στο θάνατο. Όλα αυτά μαρτυρούν πώς ο Χριστός επιθυμεί να μας σώσει με
την αγάπη· αγάπη όμως πάνω από όλα σημαίνει ένωση μ' αυτόν πού αγαπάς. Σύμφωνα
με τον προφήτη Ησαΐα, "οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περίἡμῶν ὀδυνᾶται...
τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν".
π. Αλέξανδρος Σμέμαν