Της φιλολόγου Ειρήνης Ζαμάνη
Το βλέμμα αναπαύεται στην εικόνα του εξωφύλλου: απλότητα, απλωσιά,
οικεία μεγαλοσύνη. Κι έρχεται ο τίτλος με τη μικρογράμματη γραφή του να συμπληρώσει την αίσθηση του ότι
καμιά αυθεντία δεν προβάλλεται, ότι πρόκειται για ένα κάλεσμα να ψηλαφήσουμε μαζί την αγιότητα. Λέξη λησμονημένη που την
ανασύρουμε με δέος και την προορίζουμε
για υψιπετείς θεολογικές ενατενίσεις. Το βιβλίο - κάλεσμα έρχεται να θυμίσει πως η
αγιότητα κρύβει προσήνεια, καταδεκτικότητα, αγαπητική απλότητα…
Η «εξωτική» στα μάτια μας αγιότητα, οι «γνωστοί-άγνωστοι» άγιοι έρχονται στα μέτρα τα ανθρώπινα, για να βρούμε το περίγραμμα
της βιοτής τους. Με φιλότητα, αγαθότητα κι ικανότητα τόση ώστε να γίνεται διάφανος
μέσα στο κοινό βίωμα -στο χθες, το σήμερα και το αύριο του πληρώματος της Εκκλησίας
του Χριστού- ο συγγραφέας του βιβλίου ανθολογεί/κορφολογεί όσα θα θέλαμε να ρωτήσουμε.
Η πεινώσα και διψώσα ψυχή αναθαρρεί, όταν το κάλεσμα δεν κρύβει διδακτισμό. Ερωτήματα με απλότητα διατυπωμένα δε γίνονται βλάσφημα αλλά κατάθεση ψυχής που ξέρει ότι το φως δε φοβάται το ημίφως, ότι η ομολογία της δικής μας πτωχείας και μωρίας είναι ο μόνος δρόμος για την κληρονομία της Βασιλείας των Ουρανών.
Η πεινώσα και διψώσα ψυχή αναθαρρεί, όταν το κάλεσμα δεν κρύβει διδακτισμό. Ερωτήματα με απλότητα διατυπωμένα δε γίνονται βλάσφημα αλλά κατάθεση ψυχής που ξέρει ότι το φως δε φοβάται το ημίφως, ότι η ομολογία της δικής μας πτωχείας και μωρίας είναι ο μόνος δρόμος για την κληρονομία της Βασιλείας των Ουρανών.
Οι αδελφοί, καθένας μεμονωμένα κι όλοι μαζί, έφτιαξαν μια
άτυπη «Φιλοκαλία», καθώς και η ερώτηση θεολογεί. Η ανάγνωση των απαντήσεων μεστή
ορθόδοξου βιώματος αφήνει μια επίγευση χάριτος κι ιλαρότητας. «Μα τόσο ανθρώπινη
είναι η αγιότητα, τόσο προσιτός ο άθλος;», θ’ αναφωνήσουμε οι αναγιγνώσκοντες. Θα
αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας δυνάμει και χάριτι.
Γνώση, ησυχία, ενοριακή ζωή, αγάπη έδωσαν τα δώρα τους για το ταξίδι του άρτι εκδοθέντος βιβλίου.
Και επίμονα σε ένα χωρίο με οδηγεί
ο συνειρμός:
«Ο Θεός αναθέτει νέα αποστολή στον προφήτη Ηλία και του λέει:
«Να βγεις αύριο έξω από τη σπηλιά σου και να σταθείς στο βουνό ενώπιον του Κυρίου·
και να, θα περάσει από εκεί ο Κύριος. Και θα φυσήξει ένας πολύ δυνατός άνεμος που
θα διαλύει τα βουνά και θα συντρίβει πέτρες, αλλά δεν θα είναι ο Κύριος μέσα στον
άνεμο. Έπειτα από τον άνεμο θα γίνει σεισμός μεγάλος, αλλά ούτε μέσα στο σεισμό
θα είναι ο Κύριος. Έπειτα από το σεισμό θα έλθει φωτιά. Ούτε μέσα στη φωτιά θα είναι
ο Κύριος. Έπειτα από τη φωτιά θα ακουστεί φωνή αύρας λεπτής και δροσερής. Εκεί θα
είναι ο Κύριος». (Βασιλειών Γ΄, κεφ. 19, 11-12).