Ο Θεός είναι αγάπη.
Κι εμείς επίσης είμαστε αγάπη, επειδή είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα και καθ’
ομοίωση δική Του.
Η έλλογη ύπαρξή μας
είναι ένας και μόνο πόθος, ένα και μόνο πάθος, η δίψα και η κραυγή για αγάπη.
Ό,τι δεν έχει
νοθευτεί μέσα μας είναι αγάπη. Οντολογικά είμαστε αγάπη. Και ο Θεός, όπως κι
εμείς, είναι μια κραυγή αγάπης, ένα απόλυτο πάθος και απόλυτη δίψα για αγάπη. Η
αγάπη είναι ο λόγος της ύπαρξής μας.
Και αυτή η αγάπη του
Θεού είναι ίδια με τη δική μας, και δεν έχει τέλος, όπως και η φωτιά της
κολάσεως. Είναι μια δίψα που δεν μπορεί ποτέ να σβήσει, επειδή όσο
πίνουμε τόσο πιο πολύ λαχταράμε.
Και μέσα στην ύπαρξή
μας, μέσα σε όλες μας τις κινήσεις, κρατάμε την ανάμνηση του Θεού στον οποίο
έχουμε τη ρίζα μας, ακόμα κι όταν είμαστε πολύ μακριά Του. Είμαστε σαν πλάσματα
της θάλασσας, που ακόμα κι όταν έχουν πια μεταφερθεί μακριά της, σε κάποιο
εργαστήριο, κρατούν την ανάμνησή της και συνεχίζουν να κινούνται με τον ρυθμό
των κυμάτων της.
Ο Πατέρας δεν γνωρίζει
ανάπαυση μέχρι η κτίση, σαν τον άσωτο υιό, να επιστρέψει σ’ Εκείνον.
Λαχταρά για μας με απέραντη νοσταλγία· και το Άγιο Πνεύμα είναι ο αναστεναγμός
αυτής της λαχτάρας.
Ernesto Cardenal