Από τον τελευταίο λόγο
(11 Μαρτίου 1993), πριν την κοίμησή του,
του αγίου γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ
Η Μεταμόρφωσις του Κυρίου αποτελεί
στερεόν θεμέλιον της ελπίδος δια την μεταμόρφωσιν της ζωής ημών όλης —ήτις νυν
είναι πλήρης κόπου, ασθενείας, φόβου— εις ζωήν άφθαρτον και θεοειδή. Εν τούτοις, η ανάβασις αύτη εις το υψηλόν
όρος της Μεταμορφώσεως συνδέεται μετά μεγάλου αγώνος. Ουχί σπανίως ημείς
εξασθενούμεν εξ αρχής εν τω αγώνι τούτω και απελπισία φαίνεται να κυριεύη της
ψυχής. Εις τοιαύτας ώρας μαρτυρικής παραμονής εν τοις ορίοις μεταξύ του
έλκοντος προς εαυτό Απροσίτου Φωτός της
Θεότητος και της απειλητικής αβύσσου του σκότους, μνησθώμεν των διδαγμάτων των
Πατέρων ημών, οίτινες διήνυσαν την οδόν ταύτην ακολουθούντες τον Χριστόν, και
εζωσμένοι τας οσφύας ημών ενδυναμωθώμεν δια της κραταιάς ελπίδος εις Εκεῖνον,
Οστις δια της παλάμης Αυτού βαστάζει ακόπως πάσαν την κτίσιν. Ενθυμηθῶμεν ότι εν τη ζωή ημών πρέπει να
επαναληφθή ομοιοτρόπως παν ο,τι ετελέσθη εν τη ζωή του Υιού του Ανθρώπου, δια να ελευθερωθώμεν από παντός
φόβου και ολιγοψυχίας. Η οδός είναι
κοινή εις πάντας ημάς κατά τον λόγον Αυτού του Χριστού· « Εγώ ειμι η οδός»· ως
εκ τούτου δε είναι και μοναδική, διότι «ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ει μη
δι ᾿Εμού».
Εάν ο Κυριος «επειράσθη», και ημείς
πρέπει να διέλθωμεν δια του πυρός των πειρασμών. Εὰν ο Κυριος κατεδιώχθη, και ημείς ωσαύτως θα
διωχθώμεν υπό των ιδίων εκείνων δυνάμεων, αι οποίαι εδίωκον τον Χριστόν. Εὰν ο Κυριος έπαθε και εσταυρώθη, και ημείς
αναποφεύκτως οφείλομεν να πάσχωμεν και να σταυρούμεθα έστω, ίσως, και επί
αοράτων σταυρών, εφ ὅσον πράγματι
ακολουθούμεν Αυτόν εις τας οδούς της καρδίας ημών. Εὰν ο Κυριος μετεμορφώθη, και ημείς θα
μεταμορφωθώμεν και ενταύθα έτι επί της γης, εάν ομοιωθώμεν προς Αυτόν εις τας
εσωτερικάς επιθυμίας ημών.
Εὰν ο Κυριος απέθανε
και ανέστη, τότε και πάντες οι πιστεύοντες εις Αυτόν θα διέλθουν δια του
θανάτου, θα κατατεθούν εις μνημεία και έπειτα θα αναστηθούν ομοίως προς Αυτόν,
εφ ὅσον ομοίως προς Αυτόν απέθανον. Θα
αναστηθούν εν πρώτοις αι ψυχαί των πιστών, έπειτα δε, κατά την ημέραν της
Κοινής Αναστάσεως, και τα σώματα. Εὰν ο Κυριος μετά την ανάστασιν Αυτού εν
δεδοξασμένη σαρκί ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εις τα δεξιά του Θεού,
ούτω και ημείς μετά δεδοξασμένων σωμάτων, δια της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, θα αναληφθώμεν εις τους
ουρανούς και θα καταστώμεν «συγκληρονόμοι Χριστού» και «κοινωνοί της Θεότητος»
(Α´ Πετρ. δ´ 13, Β´ Πετρ. α´ 4, Ρωμ. ζ´ 17, Β´ Τιμ. β´ 11-12 κ.α.).