φωτό: pcris
Σάββατο βράδυ, αρχές Σεπτεμβρίου.
Το βουητό της πόλης μονότονο κι εκνευριστικό. Οι καλοκαιρινές άδειες τελείωσαν κι όλοι
γύρισαν πίσω. Συζητήσεις στα Αθηναϊκά μπαλκόνια για τους τόπους των
διακοπών, τις παραλίες, τις «μπαταρίες που γέμισαν», τα χρήματα που
ξοδεύτηκαν. Κουβέντες για όμορφα νησιά και εξωτικές παραλίες, για
ταξίδια στο εξωτερικό, για γαστρονομικές πανδαισίες, για εντυπωσιακά
κλαμπ, για πολύωρες οινοποσίες, για ερωτικές «περιπέτειες». Να κρατούσε
κι άλλο η καλοκαιρινή σχόλη, να είχαμε πολλά χρήματα και να μην δουλεύαμε,
να κερδίζαμε το λαχείο... Επίφαση ευτυχίας σε ηλιοκαμένα πρόσωπα,
μα οι ψυχές βαριές και δυσκολεμένες.
Κάθε Σεπτέμβριο η ίδια πάντα θλίψη, η ίδια πάντα απαισιοδοξία...