Ρίξε την
ματιά σου. Έχουμε ανάγκη να μας επισκεφτείς. Δεν μπορούμε να είμαστε μόνοι μας.
Έλα κι εσύ. Ρίξε την ματιά σου και κατανόησε, Θεέ μου, ότι είμαστε όλοι ένα
τραύμα, μία πληγή. Αυτή η πληγή δεν μπορεί να θεραπευτεί με ανθρώπινα φάρμακα,
δεν γίνεται. Εσύ πρέπει να έρθεις και να την θεραπεύσεις. Μόνο εσύ μπορείς να
την κλείσεις. Γιατί αυτή η πληγή είναι η έλλειψή σου. Δεν μπορεί να την καλύψει
τίποτα, κανένας. Μόνο εσύ αν έρθεις. Αυτό είναι το μεγάλο μας τραύμα. Από αυτό
υποφέρουμε, ότι μπορεί να έχουμε τα πάντα αλλά αυτό το κενό της παρουσίας σου
είναι συγκλονιστικό, είναι διαλυτικό. Είναι ένα κενό που μπορεί να μας οδηγήσει
στον θάνατο. Αυτό το τραύμα μόνο εσύ μπορείς να το θεραπεύσεις. Ρίξε το βλέμμα
σου Θεέ μου και δες ότι αυτό το σπασμένο δοχείο. Το σώμα μου. Είναι δικό σου.
Εσύ το έχεις φτιάξει. Εγώ κατοικώ μέσα του αλλά είναι δικό σου, σε σένα ανήκει.
Μέσα από αυτό θα έρθω σε σένα. Τα πάντα ανήκουν σε σένα. Είναι ραγισμένο, αυτό
το αγγείο το οποίο με φέρει μέσα του, φέρει την ύπαρξη μου, την καρδιά μου, την
ψυχή μου. Αυτό το αγγείο που φέρει αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό είναι τόσο πολύ
ταλαιπωρημένο, συντετριμμένο το σώμα μου αλλά αναγνωρίζω ότι είναι δικό σου.
Αναγνώρισε το κι εσύ Θεέ μου. Εφόσον Θεέ μου τα καταλάβεις όλα αυτά, τότε ρίξε
ένα βλέμμα στο πρόσωπο του αγαπημένου σου. Εγώ είμαι ο αγαπημένος σου.
Επίβλεψον μέσα στο πρόσωπο του Υιού σου, του Χριστού, γιατί είναι πλέον
σαρκωμένος, είναι άνθρωπος.
Αββάς Ησύχιος