Η μια Ελένη
ως προσδοκίας
αδειανό πουκάμισο
ως ο αιώνιος
σύνδεσμος
του οράν με το εράν
ως το αέναο κυνήγι
του φευγαλέου έρωτα
και ο εγκλωβισμός
μες στου εγώ μας
τα δεσμά
στην πλανεμένη
μαρτυρία
της χοϊκής μας όρασης
στου επιπόλαιου
φαίνεσθαι
την ποθητή θωριά
που πάντα σαγηνεύει
τις αισθήσεις μας
και ξεσηκώνει στη ζωή
μάταιο πόλεμο
με έπαθλο
μια ψεύτικη
ομορφιά...
Κι η άλλη Ελένη
είναι κι εκείνη
μια βασίλισσα
όχι κάποιου θεού
απατηλό απείκασμα
αλλά μαθήτρια υπάκουη
της Αγάπης
που αξιώθηκε
στα άπιστα μάτια μας
μπροστά
το ξύλο της θανάτωσης
να φέρει
που οριστικά
τον εγκλεισμό
στου προφανούς την
όραση
κατάργησε
όταν πάνω σ' αυτό
ως μη έχων είδος
ουδέ κάλλος
σαν αφανής σταυρώθηκε
Αυτός που είναι της
ψυχής
ο ακριβός ερώμενος
κι η προαιώνια
αληθινή Ομορφιά...
Όλγα