Μια θάλασσα αγκαλιά

Η θάλασσα είναι ο χώρος των απο­καλύψεων του Θεού. Αυτό είναι εμπειρία των θαλασσινών, οι οποίοι, λόγω των πολλών κινδύνων, στρέφονται αμέσως προς τον Θεό. Το ύδωρ έχει κάτι το μυστηριακό· είναι η αποτύπωση των ενεργειών του Θεού.

Η θάλασσα επίσης, καθώς και όλα τα συστήματα των θαλασσών του σύμπαντος, συμβολίζουν την αγκαλιά του Θεού. Όπως η θάλασσα με τους πολλούς κόλπους της αγκαλιάζει την γη, έτσι και ο Θεός, ως άλλος κόλπος, ανοίγει την αγκάλη Tου και αγκαλιάζει τον άνθρωπο. Δια της θαλάσσης εκφράζεται η οικογενειακότητα και η καθημερινότητα των σχέσεων του Θεού με εμένα τον άνθρωπο, διότι για μένα ήρθε στην γη ο Χριστός.

Τα συστήματα των θα­λασσών είναι πολλές θάλασσες, αλλά στην ουσία είναι μία θάλασσα, ένα ύδωρ πολύ. Γνωρίζουμε δε ότι όλα τα ύδατα διασχίζονται από εσωτερικά ρεύματα, φεύγουν, εξατμίζονται, επιστρέφουν, υπάρχει δηλαδή μία καθολική κίνηση και μία ενότητα μεταξύ των υδάτων. Επομένως, υπάρ­χει η πολλαπλότητα, υπάρχει και η ενότητα στα ύδατα. Εδώ κρύ­βεται όχι απλώς το μυστήριο των πολλών ή των λίγων πού κατοικούν στην γη και αγαπούν τον Θεό, για τους οποίους σταυ­ρώθηκε και αναστήθηκε ο Χριστός, αλλά κυρίως το μυστήριο του ενός σώματος της Εκκλησίας. Όπως η θάλασσα είναι μία, ένα το ύδωρ, έτσι και ο Χριστός είναι ένας, μία η Εκκλησία.

Τα συστήματα των θαλασσών λοιπόν εκφράζουν, πρώτον, την αγκαλιά του Θεού, το ποιος είναι ο Θεός που μεριμνά για μας. Παρ' ότι είναι τόσο μεγάλος, εν τούτοις εγώ το σκουπιδάκι αποτελώ το καθημερινό δράμα Του και το αγκάλιασμά Του. Δεύτερον, εκφράζουν την ενότητα όλων ημών εν τω Θεώ, αλλά και το βάθος της δικής μας εμπειρίας, εν σχέσει με το ύψος της θεότητας.

Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης