Ὁ κινηματογράφος τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ σέ θεολογική παρακολούθηση.
Συγγραφέας: π. Βασίλειος Χριστοδούλου
Ἕνα
εξαιρετικό βιβλίο πού συνομιλεῖ θεολογικά μέ τόν κινηματογράφο πάνω σ’ ἕνα θέμα
πού βασανίζει τόν ἄνθρωπο διαιώνια, ἐκεῖνο τῆς ἀπουσίας καί σιωπῆς τοῦ Θεοῦ. Μέ γλώσσα συναρπαστική, ποιητική καί ἄκρως
διεισδυτική ὁ συγγραφέας ἀνατέμνει θεολογικά ὀκτώ κινηματογραφικά ἔργα δίνοντάς
μας τήν εὐκαιρία νά ἀπολαύσουμε ἕνα ταξίδι στόν ὑπαρξιακό στοχασμό τῆς ἕβδομης
τέχνης ἀλλά καί νά συνομιλήσουμε μέ τίς βαθύτερες ἀγωνίες καί τούς φόβους μας,
μέ τά ἀδυσώπητα «γιατί» πού στοιχειώνουν τήν ζωή μας, ὅταν τό παράλογο καί τό
κακό δείχνουν νά ἐπικρατοῦν καί ὁ Θεός νά μήν παίρνει θέση.
Τό
συγκεκριμένο βιβλίο συνιστᾶ μία ἐκδοτική πρωτοτυπία, ἀφοῦ γιά πρώτη φορά στήν ἑλληνική
βιβλιογραφία ἐπιχειρεῖται μία ἑκτενής θεολογική ἀνάλυση κινηματογραφικῶν ἔργων.
Τό
θέμα πάνω στό ὁποῖο τό βιβλίο στοχάζεται -τῆς ἀπουσίας καί σιωπῆς τοῦ Θεοῦ-
συνιστᾶ ἐναγώνια ἀναζήτηση καί πάλη τοῦ συγγραφέα καί ὄχι ἀποτέλεσμα
λογοτεχνικοῦ στοχασμοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας ἐπισημαίνει:
«Τό θέμα, πού ὁμολογῶ πώς ἀπό παιδί μέ
πλήγωνε, εἶναι ἐκεῖνο τοῦ ἀναίτιου καί πρόωρου χαμοῦ τῶν ἀνθρώπων, τό ἀναπάντεχο
τοῦ θανάτου, ὁ ἐπώδυνος καί μαρτυρικός τρόπος τῆς ἐξόδου πολλῶν ἀνθρώπων ἀπ’ τή
ζωή, παρά τίς ὅσες γιά ΄΄ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα καί εἰρηνικά τέλη΄΄ ἱκεσίες Τόν
εἴχαμε ἀνά τούς αἰῶνες παρακαλέσει. Μεγαλώνοντας βέβαια καί παίρνοντας μυρουδιά
ἀπό τά τεκταινόμενα στήν παγκόσμια ἱστορία, ἀκόμα βασανιστικότερο γινόταν γιά
μένα καί τό θέμα τῆς διαφαινόμενης ἀπουσίας καί σιωπῆς τοῦ Θεοῦ, ὅταν οἱ δίκαιοι
ἀφανίζονται καί ἡ ἠχώ τῶν κραυγῶν τους πολλαπλασιάζεται ἀνατριχιαστικά μέσα σ’ ἕνα
βουβό κενό. Ὅταν ὁ Θεός παρακαλεῖται νά ἐπέμβει καί δέν τό κάνει. Ὅταν κάποιοι
πού ὑποφέρουν Τοῦ φωνάζουν καί ὁ οὐρανός σιωπᾶ. Τά δάκρυα, στοιχεῖο σωματικό ἀλλά
καί σημεῖο πνευματικό, διαρρέουν ὅλη τήν ὑπόστασή μας καί ἐκφράζουν τά ἀνείπωτα,
ὅσα ὁ λόγος καί οἱ λέξεις ἀδυνατοῦν νά μεταφέρουν. Μέ τά δάκρυα Σοῦ μιλᾶμε
καλύτερα, μέ τά δάκρυα Σέ ἀναζητοῦμε. Μέ τά δάκρυα πιστώνουμε τήν παρουσία Σου
μέσα μας καί μέ τά ἴδια δάκρυα σπαράζουμε τήν ἀπουσία Σου. Οἱ εἰλικρινεῖς
πάντοτε θά κλαῖνε, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο».