Και φέτος
θα σ' αναζητήσω μυστικά
στα σπηλαιώδη βάθη
της ψυχής μου
Εκεί που δεν περνάει
το φως
σε μονοπάτια απόκρημνα
στενά
που μαίνεται ο αέρας
της ερήμου
σε μια γωνιά καταδιωγμένο
απ' τις πόλεις
της κρατουσας λογικής
σε ένα φτωχό κατάλυμα
του δρόμου
εκεί που ξέσκεπη χειμάζεται
η καρδιά
στην ξενιτιά της θλίψης
και του πόνου
Εκεί προσμένεις
να με βρεις
και να σε βρω ξανά
στις παρυφές
του ανέστιου αυτού κόσμου
σα βρέφος νεογέννητο
τόσο για μένα
μακρινό
και τόσο απρόσμενα
δικό μου
θέαμα ξένο σε τοπίο
ασφυκτικά στενό
που προσδοκά
να φωτιστεί εντός μου...
Όλγα