Να αγαπάμε
τον Χριστό και μόνη ελπίδα και φροντίδα μας να είναι Αυτός. Ν΄ αγαπάμε τον
Χριστό μόνο γι’ αυτόν. Ποτέ για μας. Ας μας βάλει όπου θέλει. Ας μας δώσει ό,τι
θέλει.
Εγώ ο
καημένος, τι να σας πω …είμαι πολύ αδύνατος. Δεν έχω κατορθώσει ν’ αγαπήσω τόσο
πολύ τον Χριστό, να Τον λαχταρήσει η ψυχή μου. Αισθάνομαι ότι είμαι πολύ πίσω.
Έτσι το αισθάνομαι. Δεν έχω φθάσει εκεί που θέλω, δεν ζω αυτή την αγάπη. Αλλά
δεν αποθαρρύνομαι. Εμπιστεύομαι την αγάπη του Θεού. Λέω στον Χριστό: «Το ξέρω,
δεν είμαι άξιος. Στείλε με όπου θέλει η αγάπη Σου. Αυτό επιθυμώ, αυτό θέλω. Στη
ζωή μου πάντα Σε λάτρευα».
Όταν ήμουν
άρρωστος βαριά και θα έφευγα για τους ουρανούς, δεν ήθελα να σκέπτομαι τις
αμαρτίες μου. Ήθελα να σκέπτομαι την αγάπη του Κυρίου μου, του Χριστού μου, και
την αιώνια ζωή. Δεν ήθελα να έχω φόβο. Ήθελα να πάω στον Κύριο και να σκέπτομαι
την αγαθότητά Του, την αγάπη Του. Και τώρα, που πλησιάζει το τέλος της ζωής
μου, δεν έχω άγχος, αγωνία, αλλά σκέπτομαι ότι, όταν παρουσιασθώ στη Δευτέρα
Παρουσία και μου πει ο Χριστός: «Εταίρε, πως εισήλθες ώδε, μη έχων ένδυμα
γάμου;», θα σκύψω το κεφάλι και θα πω: «Ό,τι θέλεις, Κύριέ μου, ό,τι θέλει η
αγάπη Σου. Το ξέρω, δεν είμαι άξιος. Στείλε με όπου θέλει η αγάπη Σου. Για την
κόλαση είμαι άξιος. Και στην κόλαση να με βάλεις, αρκεί να είμαι μαζί Σου. Ένα
θέλω, ένα επιθυμώ, ένα ζητώ, να είμαι μαζί Σου, όπου και όπως θέλεις Εσύ».
Άγιος
Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης