Σε μια κατάμεστη «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» με
πλήθος ορθίων θεατών επαναπροβλήθηκε
η
ταινία μικρού μήκους «Χριστουγεννιάτικο αντι-παραμύθι» σε σκηνοθεσία του Ευθύμη
Χατζή και διεύθυνση φωτογραφίας του αδελφού ενορίτη μας Παναγιώτη Κλειδαρά. Την
εκδήλωση συντόνισε η Σοφία Χατζή που έδωσε το λόγο και στους
συνδημιουργούς Χουάν (Κίνα) από το
επιτελείο των ηθοποιών καθώς και στο Γιώργο Αλεβιζόπουλο.
Το ατμοσφαιρικό φιλμ κινήθηκε σε δρόμους φιλμ
νουάρ αλλά με προοπτική να αναδείξει το φως, όπως τόνισε ο σκηνοθέτης. Ως
αντίστιξη στο σκοτάδι και το θάνατο το
διασκευασμένο από τον π. Κων/νο Στρατηγόπουλο σενάριο διηγήματος του Ηλ. Βουλγαράκη πρόσφερε μια αλληγορία για τη Συγκατάβαση και τη συγκατάβαση.
Το
αδιέξοδο τοποθετείται σε ένα απροσδιόριστο μέλλον αλλά πολύ προσδιορισμένα
Παραμονή Χριστουγέννων. Μια Διεθνής Επιστημονική Ακαδημία διαπιστώνει το
νομοτελειακό θάνατο των σκουληκιών αλλά αρνείται να θυσιάσει οτιδήποτε, όταν οι
περιστάσεις το καλούν. Άλλωστε, ο υπότιτλος του κινηματογραφικού αφηγήματος
είναι «Μια αξιοπρεπής τριάδα».
Η αλληγορία πολυεπίπεδη αναδείχθηκε τόσο από
τις τοποθετήσεις των δημιουργών όσο και από τις εύστοχες ερωτήσεις ενός
πάλλοντος κοινού. Ο θάνατος, η σχηματοποίηση της θρησκείας, η ανάγκη αποφυγής
μιας θρησκειοποιημένης τέχνης, η αξιοπρέπεια ως πρόφαση και αμαρτία ήρθαν στο
προσκήνιο.
Σταχυολογώ μερικά διαμάντια: -«για έναν
κινηματογραφιστή είναι δώρο η δημιουργία του να αγκαλιάζεται τόσο πλατιά όσο
δείχνει η προσέλευση»
-
«σε ερώτηση για το ποιους
διευθυντές φωτογραφίας
αγαπώ (ενώ είχα πολλούς αγαπημένους) είπα
μόνο: το φωτισμό που δίνει ο Κύριος στο ναό Του» (Π.
Κλειδαράς)
-
«για την Ορθοδοξία έργα τέχνης
είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι»
-
« η πίστη μαραίνεται, όταν
θρησκειοποιείται»
(Γ. Αλεβιζόπουλος)
Η εκδήλωση άτυπα τίμησε τη μνήμη του π. Κ.
Στρατηγόπουλου καθώς και του Ν. Πεντζίκη με τις αναφορές στην ανοιχτόμυαλη
χριστιανική ματιά τους.
Καλλιτεχνικά, μαρτυρούν τη μεγάλη αξία του μικρού μήκους φιλμ οι πολλές
διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ ανά τις ηπείρους αλλά και η υψηλή αισθητική
περιεχομένου και εικόνας που απολαύσαμε οι θεατές με συγκίνηση.
Ένα αριστούργημα μικρού μήκους, ταπεινό ως τα
αληθώς μεγαλειώδη…
Ειρήνη Ζαμάνη
