«Μείνε μαζί μας, βράδιασε» – Βιβλιοπαρουσίαση


Μεγάλες αναλήψεις καταθέσεων τις τελευταίες μέρες, μεγάλος ο φόβος. Ένα σκοτάδι διαχέεται και δεν έχει να κάνει με οικονομικά ποσά όσο με ηθική παρακμή. Μα να που ακόμη γίνονται καταθέσεις, καταθέσεις ψυχής που βοηθούν να αναθαρρήσει όστις διψά για ελπίδα.
Στην πρώτη του έντυπη κατάθεση (Συναπάντημα στη δύση, εκδόσεις Άθως 2012), ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου μάς θύμισε πως ο ήλιος βασιλεύει στη δύση του και η ελπίδα ανέτειλε από το παράδειγμα ενός ιερέα της ελληνικής επαρχίας τον οποίο γνώρισε στη δύση της ζωής του. Το φως Χριστού που αναδυόταν στην απλότητά του συγκίνησε πρώτα εκείνον και κατόπιν εμάς. Τώρα, εν τω μέσω της νυκτός, δια του τίτλου του νέου του βιβλίου παρακινεί "Μείνε μαζί μας, βράδιασε" (εκδόσεις Γρηγόρη). 

Ο Κλεόπας κι ο Λουκάς απηύθυναν τον λόγο στον Χριστό στην προς Εμμαούς πορεία τους (ναι, εκείνην που οι παλιοί θυμόμαστε από τον πίνακα όπου τρεις περπατούσαν μέσα στο δάσος...). Μα η παράκληση είναι διαχρονική και εκπλήσσεται ευχάριστα ο αναγνώστης συνειδητοποιώντας πόσες αναλογίες υπάρχουν σε εκείνην την πορεία με το σήμερα. Βαθειά ποιητική ψυχή ο π. Βασίλειος, ερμηνεύει την σχετική ευαγγελική περικοπή που παιδιόθεν τον συγκινούσε με πολλές αναφορές σε λόγους των Πατέρων και σύγχρονων θεολόγων αλλά και αγαπημένων ποιητών και πεζογράφων, από τον Έλιοτ στον Ελύτη και από τον Λουδοβίκο στη Δημουλά, από τον Ντοστογιέφσκι στον Καζαντζάκη και τον Πεντζίκη. Το ευχάριστο ξάφνιασμα είναι διαρκές καθώς με τον ευαγγελικό λόγο φαίνεται να συνδιαλέγονται κείμενα που σε άλλα περιβάλλοντα γνωρίσαμε, που αισθητοποιούν όμως την ευαισθησία λογοτεχνών, την αγωνία της ψυχής που πάντα συγγενεύει με την Αλήθεια. 

Ωστόσο, η οικείωση Λογοτεχνίας και Θεολογίας δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε καν το κατεξοχήν μέσο. Πορευόμενοι στις σελίδες του βιβλίου αφουγκραζόμαστε σκέψεις και δικές μας ή εξηγήσεις εμπειριών μας, συνειδητών ή υποσυνείδητα σημαντικών. Η ψυχή αναπαύεται στην απέραντη αγάπη Εκείνου, που δεν υποχρεώνει, που δεν ψυχαναγκάζει, που συνοδοιπορεί στην αδυναμία μας περιμένοντας ελεύθερα να Τον αναζητήσουμε, φέρνοντας χαρά και ειρήνη.
Ξεκίνησα να γράφω τι με συγκίνησε μα χάνεται στα μέρη το όλον. Είθε η καρδιά μας να μην είναι βραδυκίνητη, η απελπισία να μην είναι ο νεκροθάφτης των προσωπικών μας ικανοτήτων, είθε η σχέση με Εκείνον να εξελίσσεται καθώς μεγαλώνουμε, είθε λίγο παραπάνω να στηριζόμαστε στην Ανάστασή Του...

Καλοτάξιδο!!!

Ειρήνη Κουτρέτση
Φιλόλογος