ΟΔΥΝΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ...

Γυρίσαμε ἀπό τίς διακοπές μέ ὀδύνη καί θλίψη ἀνείπωτη. Τόσος πόνος, τόση δυστυχία στόν τόπο μας. Τέτοια καταστροφή ἔχει νά γίνει (κατ'ἀναλογίαν) ἀπό τόν πόλεμο. Ἡ Πελοπόννησος ἀπό τήν καταστροφή πού ἔκανε ὁ Ἰμπραήμ τό 1825, ἔχει νά πάθει τέτοια ζημιά. Πέρα ἀπό τούς θανάτους, πάμπολλοι ἄνθρωποι θά ἀναγκαστοῦν νά μεταναστεύσουν στίς πόλεις γιά νά βροῦν (ποῦ;) δουλειά.

Μᾶς ἐνοχλοῦν καί μᾶς θυμώνουν οἱ (ὅσοι) δημοσιογράφοι πού φτιάχνουν φτηνά μελό πάνω στόν πόνο τῶν ἄλλων, μᾶς ἐξοργίζουν οἱ
(ὅσοι) πολιτικοί πού τέτιοες στιγμές κάνουν προεκλογικό ἀγῶνα.

Κλεῖστε τίς τηλεοράσεις, γιατί ὁ πόνος τοῦ ἄλλου δέν εἶναι θέαμα. Ἄν θέλετε ἐνημέρωση, ὑπάρχει τό ραδιόφωνο καί τό διαδίκτυο.

Εἶναι καιρός γιά προσευχή καί μνήμη θανάτου. Εἶναι καιρός νά ἀναλογιστοῦμε τήν ἁμαρτία μας καί νά θυμηθοῦμε τήν ματαιότητα τοῦ βίου μας....