Στό συρματόπλεγμα φωνάζω χρόνια τώρα
ἡ Σαλαμίνα εἶναι αὐτή, τοῦ Εὐαγόρα
τῶν Ναϊτῶν, ἄν θές ἀκόμα ἡ Φαμαγκούστα
καί ἡ Ἀμμόχωστος, ὁ τόπος ὁ γνωστός.
Δέν εἶναι φάντασμα ἡ πόλη αὐτή πού στέκει.
Φάντασμα εἶναι ἡ λογική πού τήν ξεχνᾶ.
Ἡ Σαλαμίνα ἀπό τά χώματα ξυπνᾶ
γιά νά ξορκίσει τῶν ἐθνῶν τόν ἐφιάλτη.
Στέκει στόν ἥλιο ἀπό τά χρόνια τοῦ χαλκοῦ
κι ἔχει τοῦ μπρούτζου τή σκουριά στό ὄνομά της
μά δέν ἀλλάζει σ΄ἕνα χρόνο ἤ σ’ ἕνα μῆνα
ἡ Αμμόχωστος, ἡ Φαμαγκούστα, ἡ Σαλαμίνα.
Φτάσαμε στό φυλάκιο τῆς Δερύνειας κι ἀντικρύζουμε τήν πόλη φάντασμα: Ἀμμόχωστος ἤ Famagusta στά Λατινικά, ἡ πόλη πού πρωτοκτίστηκε τόν 3ο π.Χ. αἰώνα ἀπό τούς Πτολεμαίους, ἡ διάδοχος τῆς πιό σημαντικῆς ἀρχαίας πόλης τῆς Κύπρου, τῆς Σαλαμίνας. Ἐκεῖ βρίσκεται καί τό μοναστήρι τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα, ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, κτισμένο στό χῶρο ὅπου ἦταν ὁ τάφος του.
Ἡ Ἀμμόχωστος τῶν 40.000 κατοίκων, ἦταν ἡ πιό μοντέρνα καί εὐημερούσα πόλη τῆς Κύπρου, σημαντικό κέντρο τουρισμοῦ καί ἐμπορίου. Ἡ καλλιέργεια ἐσπεριδοειδῶν, ἡ πλούσια ἐνδοχώρα, τό λιμάνι, ὁ τουρισμός καί ἡ βιομηχανία ἦταν οἱ σπουδαιότεροι παράγοντες που ἀποτέλεσαν τό σταθερό ὑπόβαθρο τῆς οἰκονομικής πρόοδου πού συντελέστηκε.
"Φύγαμε τό πρωΐ τῆς 14ης Αὐγούστου του 1974. Ὴταν Τετάρτη ὅταν ἄρχισε ἡ δεύτερη ἐπίθεση τοῦ Ἀττίλα κι ἔσπασε ἡ ἀμυντική γραμμή τῆς "Μιᾶς Μηλιᾶς." Ἡ εἴδηση μεταδόθηκε κεραυνοβόλα ἀπό σπίτι σέ σπίτι κι ὅλοι οἱ κάτοικοί ἔφυγαν πρός τήν Δεκέλεια, σίγουροι ὅτι θά ἐπέστρεφαν τό ἴδιο βράδυ στά σπίτια τους, ὅταν θά εἶχε κοπάσει τό κακό. Ὁ Τουρκικός στρατός κατοχῆς βομβάρδισε ἀνηλεῶς τήν πόλη, τό νοσοκομεῖο καί τό παραλιακό μέτωπο. Ἐκεῖνο τό βράδυ 40.000 Ἀμμοχωστιανοί ἔγιναν πρόσφυγες στήν ἴδια τους τήν γῆ, θρήνησαν ἀγαπημένους, ἔχασαν ἀνθρώπους δικούς τους. Μετά ἀπό ὁλιγοήμερη παραμονή στίς ἀγγλικές βάσεις ὁ κόσμος μας κίνησε πρός τό νότο..."
Ἔκτοτε, καί μέχρι σήμερα, ἡ παλιά πόλη κατοικείται ἀπό Τουρκοκυπρίους καί ἀπό ἐποίκους πού μεταφέρθηκαν ἀπό τήν Τουρκία. Ἡ ἐκτός τῶν τειχών σύγχρονη πόλη παραμένει ἀκατοίκητη καί ἔρημη, μιά μεγάλη καί ὄμορφη πόλη - φάντασμα.
Τήν Ἀμμόχωστο τήν χάσαμε ἀνόητα, ἀφοῦ δέν ἦταν στά σχέδια τῶν Τούρκων νά τήν πάρουν, ἄλλη μιά ὀλέθρια ἀνοησία μέσα στίς τόσες πού δημιούργησε ὁ πολιτικός φανατισμός, καί πού ξεδόντιασε τήν ἄμυνα, σχεδόν χαρίζοντας τό ἕνα τρίτο τοῦ νησιοῦ στούς Τούρκους.
Ἔρημες οἱ χρυσές ἀμμουδιές, ἔρημα τά πολυτελῆ ξενοδοχεῖα, νά μᾶς θυμίζουν τίς ὄμορφες ἐποχές, τά φρικτά πολιτικά λάθη, ἀλλά καί τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου τούτου...
Ἀγναντεύουμε τήν πόλη ἀπό τήν περιοχή τῆς Δερύνειας, στό βάθος τά λεηλατημένα ἔρημα κτίρια καί σέ πρῶτο πλάνο τό πεδίο τῶν φονικῶν τοῦ 1996. Μπροστά στό τουρκικό φυλάκιο δολοφονήθηκε ὁ Σολωμός Σολωμοῦ καί στά χωράφια μπροστά μας ὁ Τάσος Ἰσαάκ...
Κατά την διάρκεια μιᾶς εἰρηνικῆς πορείας μοτισυκλετιστῶν ἐνάντια στήν κατοχή, ὁ 24χρονος Τάσος Ἰσαάκ, στήν προσπάθειά του να βοηθήσει ἕναν ἄλλον Ἑλληνοκύπριο τόν ὁποῖο κτυπούσαν οἱ Tούρκοι, περικυκλώθηκε ἀπό μέλη τῶν "Γκρίζων Λύκων" καί ξυλοκοπήθηκε ἄγρια ἔως θανάτου μέ σιδερένια ρόπαλα, ξύλα καί πέτρες. Mέλη τῆς Eἰρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν ἀμέτοχοι. Ὁ Tάσος Ἰσαάκ ἄφησε τήν τελευταία του πνοή, λίγα μέτρα μακριά ἀπό τήν ἀγαπημένη του Ἀμμόχωστο. Σέ ἕνα μῆνα ἡ γυναίκα του γέννησε ἕνα κοριτσάκι πού πῆρε τό ὄνομά του...
Tήν ἡμέρα τῆς κηδείας τοῦ Τάσου Ἰσαάκ, μία ὁμάδα ἀπό διαδηλωτές πῆγαν στό ὁδόφραγμα τῆς Δερύνειας γιά νά ἐναποθέσουν στεφάνια στο χῶρο τῆς δολοφονίας. Τότε ἐμφανίστηκαν οἱ «Γκρίζοι Λύκοι» καί ἄρχισαν τόν πετροπόλεμο. Ὁ 26χρονος ξάδελφος τοῦ Τάσου, Σολωμός Σολωμοῦ, ξεφεύγοντας ἀπό τούς κυανόκρανους πέρασε στή νεκρή ζώνη καί προσπάθησε νά ἀνέβει σέ ἕναν ἰστό γιά νά κατεβάσει τήν τουρκική σημαία. Ἀπό τό φυλάκιο οἱ Tούρκοι πυροβόλησαν καί ὁ Σολωμός ἔπεσε νεκρός ἀπό σφαίρα στόν λαιμό...
Τό 2008 τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε τήν Τουρκία, για τις δολοφονίες τῶν Τάσου και Σολωμοῦ. Ἔκρινε τήν Τουρκία ἔνοχη γιά παραβίαση τοῦ ἄρθρου πού ἀφορᾶ τό δικαίωμα στήν ζωή, καθώς καί γιά παράλειψη διεξαγωγῆς ἔρευνας γιά τόν θάνάτο τῶν δύο παλληκαριῶν. Ὡς ἕνας ἀπό τούς δολοφόνους τοῦ Τάσου ἀναγνωρίστηκε ὁ Κενάν Ακίν, “ὑπουργός γεωργίας” τοῦ ψευδοκράτους, ἔποικος, πρώην ἀξιωματικός τοῦ τουρκικοῦ στρατού καί πράκτορας τῆς ΜΙΤ, γιά τόν ὁποῖο ἐκκρεμεῖ ἔνταλμα τῆς Interpol. Φυσικά δέν συνέλαβαν κανένα...
Τό ὁδοιπορικό μας συνεχίζεται...