Άρθρο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεου,
(από την Απογευματινή).
«Το θέμα της ιθαγένειας των μεταναστών είναι πολύπλοκο και πολυδιάστατο. Δεν αντιμετωπίζεται με μερικές αποσπασματικές και συνθηματολογικές δηλώσεις, όπως δυστυχώς συχνά γίνεται στήν πατρίδα μας. Θα ήθελα να καταθέσω ευσύνοπτα τίς προσωπικές μου απόψεις, γιατί δέν υπάρχει συγκεκριμένη Συνοδική απόφαση για το θέμα αυτό. Τονίζω δύο σημεία. Το πρώτο ότι άλλος είναι ο ρόλος τής Εκκλησίας και άλλος ο ρόλος τής Πολιτείας. Κατ' επέκταση άλλη γλώσσα χρησιμοποιεί η Εκκλησία και άλλη γλώσσα η Πολιτεία.
Η Πολιτεία με τούς μηχανισμούς πού έχει διερευνά ποιός έχει τις προϋποθέσεις να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια χωρίς να αλλοιωθεί εθνολογικά. Το δίλημμα στο οποίο πρέπει να απαντήσει είναι το εξής: Θά αδιαφορήσει για το θέμα και θα δημιουργηθούν πολιτιστικά γκέτο ή θα εντάξει δημιουργικά στον δικό της πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο τούς μετανάστες;Η Εκκλησία όμως έχει άλλο ρόλο και άλλη γλώσσα, δηλαδή αποδέχεται τον κάθε άνθρωπο ως εικόνα Θεού, τού δείχνει αγάπη και όταν θέλει να γίνει μέλος της τον αποδέχεται με πνευματικές προϋποθέσεις και όχι με κοινωνικά, πολιτικά και εθνικιστικά κριτήρια. Η Εκκλησία είναι εναντίον τού ρατσισμού και τού εθνοφυλετισμού, τον οποίον θεωρεί αίρεση.
Άλλωστε η Εκκλησία είναι πνευματικό Νοσοκομείο πού θεραπεύει τον κάθε άνθρωπο πού θέλει να θεραπευθεί. Συμβαίνει ότι και με τα Νοσοκομεία τού σώματος. Είναι υποχρεωμένα να προσφέρουν βοήθεια σε όποιον πονάει, υποφέρει και θέλει να θεραπευθεί.
Τό δεύτερο σημείο είναι ότι η πρόθεση τής Πολιτείας να δώσει ελληνική ιθαγένεια σε μερικούς πού έχουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, έχει θετικά και αρνητικά σημεία. Κανένα γεγονός δεν είναι από μόνο του άσπρο ή μαύρο. Οι απόλυτες διαχωριστικές γραμμές δείχνουν μία πουριτανική νοοτροπία. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να αποδεχθώ την άποψη ότι όλοι οι μετανάστες είναι επικίνδυνοι για την Πολιτεία μας και όλοι οι πολιτογραφημένοι Έλληνες είναι τίμιοι και νομοταγείς πολίτες. Θά πρέπει να μελετηθει σοβαρά το θέμα αυτό από νομικούς, κοινωνιολόγους, εθνολόγους, ψυχολόγους, πολιτικούς κλπ., δηλαδή επιστήμονες πού γνωρίζουν τα θέματα, έχουν αντικειμενική γνώση και δεν άγονται και φέρονται από προσωπικές τραυματικές εμπειρίες. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να εξετασθεί τι ακριβώς είναι η «πολιτισμική πρόσκτηση» ή αφομοίωση, και τι ακριβώς είναι η δημιουργία «πολιτισμικών υβριδίων» ή συγκρητισμός.
Άλλωστε, και η ισχύουσα νομοθεσία καθορίζει τα σχετικά με την κτήση τής ιθαγένειας και τις προϋποθέσεις πολιτογράφησης. Δεν ξεκινάει τώρα το θέμα από μηδενική βάση, όπως φαίνεται ότι μερικοί υπονοούν.Καί μία γενική παρατήρηση. Η ανωτερότητα κάθε πολιτισμού αποδεικνύεται από το κατά πόσον έχει την δυνατότητα να αφομοιώνει δημιουργικά άλλους πολιτισμούς και παραδόσεις, χωρίς να αλλοιώνεται και να απο-εκπολιτίζεται ο ίδιος.
Συχνά υποστηρίζουμε με επιχειρήματα ότι ο ελληνικός πολιτισμός έχει μεγάλη δύναμη, γονιμοποίησε άλλες παραδόσεις, όπως την ρωμαϊκή, άντεξε σέ Τουρκοκρατία, Φραγκοκρατία κλπ. Οι ενδεχόμενες φοβίες δείχνουν ότι αμφιβάλλουμε για την δύναμη και την γονιμότητα τού πολιτισμού μας.»