...που νομίζεις πως είσαι το κέντρο του κόσμου, αν μόνο μπορούσες να εννοήσεις την απεραντοσύνη του σύμπαντος, αν επέτρεπες για μια στιγμή στον εαυτό σου να αντιληφθεί πόσο ασήμαντος είσαι, πόσο θλιβερή είναι η κακία και η έπαρσή σου, πόσο ανόητος ο πολιτικός ή ο θρησκευτικός φανατισμός σου, πόσο γελοία η απόλυτότητά των ιδεολογημάτων σου, μπροστά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος...ίσως να μπορούσες να αγαπήσεις λίγο παραπάνω τον εαυτό σου, τον πλησίον σου κα έτσι τελικά να νοιώσεις λίγο την αγάπη του Θεού...