ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ...



Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του π. Χριστοδούλου Μπίθα

Στο μέσον της Μ. Τεσσαρακοστής, την Γ'  Κυριακή των Νηστειών η εκκλησία μας θυμίζει. Μας παρηγορεί και μας θυμίζει. Τι είναι η ορθόδοξη χριστιανική πίστη; Για ποιο λόγο ήρθε ο Κύριος στη γη; Γιατί σταυρώθηκε και αναστήθηκε; Γιατί νηστεύουμε; Ποιος είναι ο λόγος που ακολουθούμε το ευαγγέλιο; 

Πριν μας διηγηθεί ο ευαγγελιστής Μάρκος το σημερινό περιστατικό εξιστορούνται τα εξής: Πρώτα ο απόστολος Πέτρος ομολογεί ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας. Αμέσως μετά, όταν ο Κύριος λέει ότι πρόκειται να πάθει, να σταυρωθεί και σε τρεις μέρες να αναστηθεί, ο Πέτρος, που δεν είχε δεχθεί ακόμη τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, σκεπτόμενος αγαπητικά προς τον Κύριο, αλλά ως θρησκευτικός άνθρωπος,αφού τον πήγε πιο πέρα, άρχισε να τον επιτιμά! Στην ουσία του έλεγε "μην μιλάς για μαρτύριο". Τολμάει να επιτιμήσει τον Χριστό, γιατί δεν καταλαβαίνει. 

Γνωρίζουμε τον παρορμητικό χαρακτήρα του Πέτρου, γνωρίζουμε ότι ήταν ένας άνθρωπος ικανός για το καλύτερο, για το σπουδαιότερο, αλλά ταυτόχρονα έπεφτε θύμα της ιδιοσυγκρασίας του της ορμητικής και δεν καταλαβαίνει τι λέει ο Κύριος. Έχει την εντύπωση ότι αν Τον κρύψει, αν μείνει στο όρος Θαβώρ στη Μεταμόρφωση, αν Τον εμποδίσει να πάει στο πάθος, τότε όλα θα είναι στη θέση τους. Παρόλα όσα έχει ακούσει, βρίσκεται ακόμα καθηλωμένος σε μια σχέση συναλλαγής με τον Θεό. Θα πούμε τα πράγματα που πρέπει, θα κάνουμε αυτά που ορίζει η θρησκεία μας και όλα θα είναι ωραία και καλά. Και τότε τι ακούει από τον Χριστό; Μια πάρα πολύ σκληρή κουβέντα. "Ύπαγε οπίσω μου σατανά". Αυτή τη στιγμή, δηλαδή του λέει, λειτουργείς εντελώς δαιμονικά, πειρασμικά. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Δεν καταλαβαίνεις ακριβώς για ποιο πράγμα σας μιλάω. 

Δεν είναι παράξενο αυτό. Πριν τον φωτισμό της Πεντηκοστής, πολλές φορές οι μαθητές, ενώ ήταν τόσο πολύ κοντά στον Κύριο, ενώ Τον αγαπούσαν πολύ, ενώ πίστευαν στα λόγια Του, δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν για τι πράγμα τους μίλαγε. Είχαν την εντύπωση ότι ήταν απλώς ένας πιο προοδευτικός δάσκαλος, με μεγαλύτερη καρδιά, που ξεπερνούσε τον καθωσπρεπισμό τής τότε εποχής. "Ύπαγε οπίσω μου σατανά, δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω". Όπως δεν καταλάβαμε κι οι περισσότεροι από εμάς τα 2.000 χρόνια αυτά που λέμε ότι ο χριστιανισμός κυριάρχησε στη γη, αλλά που βλέπουμε τώρα να συρρικνώνεται εξαιτίας των αμαρτιών μας.

Τι λέει το χωρίο; Ας μείνουμε στο βασικότερο σημείο του. "Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι". Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα της σημερινής ημέρας. Γι' αυτό ακριβώς προσκυνάμε τον σταυρό. Όχι γιατί είναι ένα φυλαχτό που άμα το προσκυνήσουμε ο Θεός θα μας έχει καλά. Αυτό είναι ειδωλολατρία. Όχι γιατί νομίζουμε ότι άμα μαζευτούμε στο ναό και ψάλλουμε "σώσον Κύριε τον λαό Σου" κάτι θα γίνει. Και αυτό συναλλαγή με τον Θεό είναι. Αλλά γιατί Εκείνος μας ζήτησε έναν τρόπο με τον οποίο θα Τον πλησιάσουμε, θα Τον προσεγγίσουμε, θα αλλοιώσουμε την ζωή μας και θα καταλάβουμε. Και μάλιστα σε τούτα εδώ τα χρόνια έχουμε και το προνόμιο να το καταλαβαίνουμε λίγο καλύτερα, από τα ταρακουνήματα που έχουμε φάει. Παρότι, βέβαια, τα ταρακουνήματα που πέρασε ο λαός μας στον αιώνα τον 20ο ήταν αρκετά, δεν καταλάβαμε πάλι τίποτα.