Οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν...


Ἀλλαγές τῆς θερμοκρασίας στον πλανήτη από το 1880 μέχρι σήμερα.


 Συλ­λο­γί­ζο­μαι, πράγ­μα­τι, ό­τι δεν εί­ναι ά­ξια τα πα­θή­μα­τα του τω­ρι­νού και­ρού να συγ­κρι­θούν με τη μελ­λον­τι­κή δό­ξα που θα α­πο­κα­λυ­φτεί σ’ ε­μάς. 
 Για­τί η με­γά­λη προσ­δο­κί­α της κτί­σης εί­ναι ό­τι πε­ρι­μέ­νει την α­πο­κά­λυ­ψη των γι­ων του Θε­ού. 
 Ε­πει­δή και η κτί­ση υ­πο­τά­χτη­κε στη μα­ται­ό­τη­τα ό­χι ε­κού­σια, αλ­λά ε­ξαι­τί­ας αυ­τού που την υ­πό­τα­ξε, με την ελ­πί­δα ό­τι και αυ­τή η κτί­ση θα ε­λευ­θε­ρω­θεί α­πό την δου­λεί­α της φθο­ράς προς την ε­λευ­θε­ρί­α της δό­ξας των τέ­κνων του Θε­ού. 
 Για­τί ξέ­ρου­με ό­τι ό­λη η κτί­ση συ­στε­νά­ζει και συ­νω­δί­νει μέ­χρι τώ­ρα. 
 Και ό­χι μό­νο αυ­τή, αλ­λά και οι ί­διοι που έ­χου­με την α­παρ­χή του Πνεύ­μα­τος, και οι ί­διοι ε­μείς μέ­σα μας στε­νά­ζου­με πε­ρι­μέ­νον­τας την υι­ο­θε­σί­α, την α­πο­λύ­τρω­ση του σώ­μα­τός μας. 

Ρωμ. 8, 18-23