Απόψε διάβασα για
τους νεομάρτυρες του Μπερτιάνσκ, δεύτερη συνέχεια
–μετά το: «εχθρός του λαού»- για τις απίστευτες
διώξεις και τα ανελέητα βασανιστήρια εναντίον καθημερινών ανθρώπων και προπάντων ιερέων, που βίωναν μέχρι το τελευταίο κύτταρο της ψυχοσωματικής ύπαρξής τους την Πίστη στον Χριστό!
Τις διώξεις και τα
φοβερά βασανιστήρια, τις έκαναν εκείνοι
που «ευαγγελίζονταν ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία» και
έφτασαν να θέλουν να διορθώσουν! τα σφάλματα του
Διοκλητιανού και των άλλων διωκτών του Χριστιανισμού
με πιο έξυπνες και αποτελεσματικές διώξεις… και τελικά
φανερώθηκε για άλλη μια φορά, ότι η ανθρώπινη δικαιοσύνη μπορεί να εξελιχθεί στη χειρότερη μορφή βίας…
Διαβάζοντας όλα
αυτά που υπέμειναν οι άγιοι αυτοί νεομάρτυρες -άξιοι συνεχιστές
των αρχαίων μαρτύρων της Εκκλησίας μας- ένοιωσα πόνο και
θλίψη για τον εαυτό μου…
Έχω την μεγάλη τιμή
να είμαι μέλος της Εκκλησίας του Χριστού μας και ένιωσα ψεύτικη
χριστιανή, μέσα στην ασφάλεια
της καθημερινής μου βιωτής που λέει ότι
πιστεύει, χωρίς όμως πραγματικά ζόρια… που και στο άκουσμα
μικρού μέρους διωγμών ελαφριάς
μορφής, λυγίζω και φοβάμαι…
Ελέησόν με, Κύριε, πρόσθεσέ μου πίστη-εμπιστοσύνη σε Σένα!
Βοήθει μου τη απιστία και ολιγοπιστία!
Ζωή Π.