Ἔγραφε ὁ George Carlin, ἀμερικανός κωμικός στίς
δεκαετίες τοῦ '70 καί τοῦ ᾽80:
«Τό παράδοξο τῶν καιρῶν μας εἶναι ὅτι: Ἐνῶ ἔχουμε οἰκοδομήσει
οὐρανοξύστες, ἡ διάθεσή μας εἶναι χαμηλή, ὅσο ἕνα μονόροφο σπίτι. Ἐνῶ ἔχουμε
κατασκευάσει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, οἱ ἀντιλήψεις μας εἶναι πιό στενές κι
ἀπό ἕνα σοκάκι. Ἐνῶ καταναλώνουμε περισσότερα, διαθέτουμε λιγότερα. Ἐνῶ ἀγοράζουμε
περισσότερα, τ' ἀπολαμβάνουμε λιγότερο. Ἐνῶ ἔχουμε μεγαλύτερα σπίτια, οἱ οἰκογένειές
μας εἶναι μικρότερες. Ἐνῶ ἔχουμε στή διάθεσή μας περισσότερες εὐκολίες, ὁ ἐλεύθερος
χρόνος μας εἶναι ἀνύπαρκτος. Ἐνῶ ὑπάρχουν περισσότεροι εἰδικοί, τά προβλήματά
μας εἶναι περισσότερα. Ξενυχτάμε γιά νά χαλαρώσουμε, ἀλλά τό πρωί ξυπνάμε πιό
κουρασμένοι. Δέν ἔχουμε χρόνο γιά διάβασμα, ἀλλά ἀρκετό γιά τήν τηλεόραση. Ἔχουμε
μάθει πῶς νά ἐπιβιώνουμε, ἀλλά ὄχι νά ζοῦμε. Προσθέσαμε χρόνια στή ζωή μας, ἀλλά
ὄχι ζωή στά χρόνια μας. Πήγαμε-ἤρθαμε στό φεγγάρι, ἀλλά δέν μποροῦμε νά
διασχίσουμε τό δρόμο γιά νά συναντήσουμε τό νέο μας γείτονα. Κατακτήσαμε τό
διάστημα, ἀλλά δέν ἔχουμε καταφέρει νά κατακτήσουμε τόν ἑαυτό μας. Προσπαθοῦμε
νά καθαρίσουμε τήν ἀτμόσφαιρα, ἀλλά δηλητηριάζουμε τήν ψυχή μας. Βρισκόμαστε
στήν ἐποχή τῶν γρήγορων τροφῶν, ἀλλά καί τῆς ἀργῆς χώνευσής τους. Εἴμαστε
μεγαλόσωμοι, ἀλλά μικρόσωμοι στήν προσωπικότητα. Ζοῦμε στήν ἐποχή τῶν δύο μισθῶν,
ἀλλά περισσοτέρων διαζυγίων, πολυτελή σπίτια, ἀλλά διαλυμένα σπίτια».