Πνευ­μα­τι­κή ζω­ή καί κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα


Ἡ πνευ­μα­τι­κή ζω­ή εἶ­ναι ζω­ή γιά ὅ­λους ἤ γιά λί­γους ἐ­κλε­κτούς; Μπο­ρεῖ νά ἀ­φο­ρᾶ ἀν­θρώ­πους τῆς κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας, ἁ­πλούς ἤ ἀ­πευ­θύ­νε­ται μό­νο σέ ὅ­σους ἀ­φι­ε­ρώ­νουν τήν ὕ­παρ­ξή τους ἀ­πο­κλει­στι­κά καί μό­νο στόν Θε­ό; Γί­νε­ται νά ζεῖς πνευ­μα­τι­κά ὅ­ταν τό μυα­λό σου βα­σα­νί­ζουν βι­ο­τι­κές μέ­ρι­μνες καί ἡ ψυ­χή σου βα­ραί­νει ἀ­πό τόν μό­χθο καί ἀ­πό μιά ἀ­φό­ρη­τη ρου­τί­να; Ὑ­πάρ­χει πνευ­μα­τι­κή ζω­ή ὅ­ταν δέν ἔ­χεις χρό­νο νά με­λε­τή­σεις οὔ­τε τήν Ἁγία Γρα­φή, ὅ­ταν δέν βρί­σκεις ἕ­ναν ἐ­λά­χι­στο χρό­νο ἡ­συ­χί­ας νά στο­χα­στεῖς γιά νά μπο­ρέ­σεις ἔ­στω νά ἐ­πι­θυ­μή­σεις τήν συ­νάν­τη­ση μα­ζί Του; Κι ὅ­ταν γιά πρα­κτι­κούς λό­γους δέν μπο­ρεῖς νά βρε­θεῖς οὔ­τε στό μυ­στή­ριο τῆς Θεί­ας Εὐχαριστίας πα­ρά μό­νο τά τε­λευ­ταῖ­α λε­πτά;