“...θάνατος γαρ εστίν η άνευ Χριστού ζωή»
Με αφορμή την ευαγγελική περικοπή της 21ης Αυγούστου (Ματθ. ιδ΄14-22)
(εικόνα, Φίκος)
πρωτ. Χριστόδουλος Μπίθας
Ζούμε σε μια
ανασφαλή εποχή όπου καθώς όλα μοιάζουν ρευστά και μεταβατικά οι περισσότεροι
άνθρωποι νοιώθουν ανασφαλεια, άγχος και φόβο. Τα μεγάλα προβλήματα που
συσωρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας - πνευματική και πολιτισμική
κρίση, οικονομική κατάρρευση, ανεργία και φτώχια, ανεξέλεγκτη μετανάστευση,
εγκληματικότητα, πιθανοί κίνδυνοι πολεμικής εμπλοκής με τους κάθε λογής
γείτονές μας, μόνιμη κρίση στην παιδεία, ακραίος λαϊκισμός, έχουν τρομάξει τους
συμπατριώτες μας. Ταυτόχρονα, τα γεωπολιτικά και οικονομικά
"παιχνίδια" των Μεγάλων Δυνάμεων, η ραγδαία αύξηση του ακραίου Ισλάμ
σε κοντινές χώρες, το σοβαρότατο οικολογικό πρόβλημα και τόσα άλλα γεμίζουν
φόβο κι ανησυχία το νου και την ψυχή.
Βεβαίως, μαζί με όλα αυτά στον καθένα μας
κυριαρχεί ο φόβος της φθοράς και του θανάτου, ο φόβος για την ασφάλεια και την
υγεία των αγαπημένων προσώπων, ο φόβος να μην χάσουμε όσα θεωρούμε κεκτημένα.
Είμαστε τα μόνα πλάσματα πάνω στην γη που γνωρίζουμε ότι θα πεθάνουμε κι αυτό
καθορίζει την ζωή και την σκέψη, μας φέρνει αντιμέτωπους με το πεπερασμένο της
ύπαρξής μας. Συνηθίζουμε να μην αναφερόμαστε στο θέμα του θανάτου στην
καθημερινότητά μας, σα να’ ναι ένα κοινό μυστικό που όλοι θυμόμαστε αλλά κανείς
δεν θέλει να το συζητήσει ανοιχτά. Εξορίσαμε από την ζωή μας τα ταφικά έθιμα
που επί χιλιάδες λειτουργούσαν ψυχοθεραπευτικά στους ανθρώπους όλων τον
πολιτισμών. Ζούμε στην εποχή της λήθης, της απώθησης, του εφήμερου, και το
πληρώνουμε ακριβά. Συνειδητά η ασυνείδητα, η ζωή μας καθορίζεται από τον φόβο
του θανάτου, που είτε προσπαθούμε να τον ξεχάσουμε και τον απωθούμε είτε μας
βασανίζει μέσα από πολλούς και διάφορους φόβους. Ο φόβος του θανάτου για
κάποιους είναι εμφανής, ενώ για άλλους εκφράζεται έμμεσα, είτε ως άγχος, είτε
μεταμφιεσμένος σε κάποιο άλλο ψυχολογικό σύμπτωμα.
ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ, ΣΤΟ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΚΕΙΜΕΝΑ