ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ




Τ' άστρα ζεσταίνονταν γύρω απ' τη φωτιά του ήλιου
κι οι άνθρωποι ψάχνανε με υψωμένες φούχτες
γιατί κάψανε όλα της χώρας τα ξύλα
αυτό το φετεινό βαρύ χειμώνα
δίχως ακόμη να ζεσταθούνε
κάψανε τους φράχτες, τα μολύβια, τις βέργες
το ξύλινο αλογάκι, τη σκάφη, το τραπέζι
τα παράθυρα, τις θύρες, τα ξυλοτάβανα
τα πινέλλα, τα γουδιά, τις μαχαιρολαβές
τις βάρκες
δεν έχουμε χαρτί
δεν έχουμε σκιά
δεν έχουμε δέντρα για πουλιά κι ελπίδες
μείναμε δίχως θυμάρι, ρίγανη και βότανα
και τέλος κάψαμε τον θαλασσί περιστερώνα
δίχως ακόμη να ζεσταθούμε
και τώρα τί θ' απογίνουμε
σαν θάλθει και το καλοκαίρι
δίχως δέντρα πού θα σταθούμε
δεν έχουμε ξύλο για φέρετρα
σκαπάνη για τάφο
τόπο για να κρυφτούμε
πάνε και τα κοντάρια απ' τα λάβαρα, τις σημαίες, τα εξαπτέρυγα
δίχως σεντούκια, δίχως κορνίζες
δίχως εικόνες, γέφυρες, χτένες, κατάρτια
πέρασε η νύχτα βαθειά μας με το χειμώνα
παρακαλώ σας — μη γίνουν όλα πλαστικά — για τον Θεό
αφήστε ένα κομμάτι ξύλο νάχουμε για δείγμα
αφήστε τον τίμιο και ζωοποιό σταυρό.

μοναχός Μωυσής αγιορείτης