οδοιπορικό στα Βαλκάνια
Καστροπολιτείες σαν
αστερίσκοι που
δείχνουν Μεσαίωνα,
πόλεις που έμαθαν ελληνικά
και τα ξέμαθαν γρηγορότερα.
Χώρες της γειτονιάς μου,
σκηνικά για ιππότες,
πειρατές, πραματευτάδες
με πραμάτεια τους πολιτική,
ιδέες, δόγματα.
Χώρες της γειτονιάς μου,
σκηνικά πολέμου…
Στη χλόη σας
η καλή μας αγελάδα
βόσκει στη λιακάδα,
την ώρα που
ζωές τακτοποιημένες
βλέπουν από το παράθυρο
δίχως σπίθα
τους χειμώνες να ’ρχονται,
να φεύγουν.
Χώρες της γειτονιάς μου
που σας πήραν
τον ήλιο
και τον βάψανε
κόκκινο ερήμην σας…
Χώρες της γειτονιάς μου,
εξαργυρώσατε
την ομορφιά σας με
πόνο, πόνο, πόνο…
Οι γοτθικοί ναοί σας
ξεμάκρυναν
στα σύννεφα
να μη βλέπουν
την πολιτισμένη
απανθρωπία σας.
Σε νύχτες ασέληνες
μπερδεύτηκαν
λάβαρα, φλάμπουρα,
εθνόσημα,
ο σταυρός με την ημισέληνο.
Οι σημαίες σας που
παραλλάζουν
θυμίζουν
πόσο μοιάζετε.
Ποτάμια γίνονται
δάσκαλοί σας
έτσι που ασημίζουν
φιδωτά
καταργώντας σύνορα.
Χώρες της γειτονιάς μου,
ξέρετε από πολύ παλιά
να κάνετε υφαντό
τις διαφορές μας…
Ειρήνη
14
Ιούλη, από Ζάγκρεμπ Βελιγράδι,
15 Ιούλη, σύνορα
Σερβίας