Δημήτρης Κουτρουμπής
Ένα από τα ωραιότερα τροπάρια της
Εκκλησίας μας, είναι και το τροπάριο που ψάλλεται
κατά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. «Εν τη
γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξας,
εν τη κοιμήσει τον κόσμον
ου κατέλιπες, Θεοτόκε…». Είναι ωραίο,
όχι μόνο διότι περιέχει επιτυχέστατα συμπλέγματα ιδεών, λέξεων και φθόγγων που
γεννούν γνήσια ποιητική συγκίνηση, αλλά και διότι κατορθώνει σε λίγες φράσεις να
συνοψίσει την πίστη και την
πείρα της Εκκλησίας περί του προσώπου και του έργου
της Παναγίας στην οικονομία της σωτηρίας και την ζωή του Σώματος του Χριστού. Το τροπάριο
αυτό ονομάζει την Παναγία «Μητέρα της Ζωής». Ή, ακριβέστερα, διακυρήττει ότι η
Θεοτόκος, μετά την κοίμησή της, δεν «κατέλιπε τον κόσμον» – δεν έπαυσε
να εργάζεται και να είναι παρούσα εις τον κόσμον˙
αλλά μετέβη με όλην την ύπαρξή
της, ψυχή τε και σώματι, προς την ζωήν,
πλησίον του Θεού – διότι ήταν, είναι και θα είναι Μητέρα της Ζωής, «Μήτηρ υπάρχουσα
της Ζωής»...