Σε δοξάζω εσένα...


  


Η Πα­να­γί­α ε­ξέ­θε­σε στους Α­πο­στό­λους μί­α ευ­λο­γη­μέ­νη δι­δα­σκα­λί­α α­νά­λο­γη του ύ­ψους της δό­ξας της και α­φού ό­ρι­σε τις τε­λευ­ταί­ες λε­πτο­μέ­ρει­ες σχε­τι­κά με την κη­δεί­α και την τα­φή της, ύ­ψω­σε τα χέ­ρια στον ου­ρα­νό και άρ­χι­σε να ευ­χα­ρι­στεί τον Κύ­ριο ως ε­ξής: 

"Σε δο­ξά­ζω ε­σέ­να, τον Βα­σι­λιά του παν­τός και μο­νο­γε­νή Υι­ό του ά­ναρ­χου Πα­τέ­ρα, τον α­λη­θι­νό Θε­ό εκ Θε­ού α­λη­θι­νού, για­τί ευ­δό­κη­σες, να ευ­α­ρε­στή­σεις τον Πα­τέ­ρα με ά­φα­τη φι­λαν­θρω­πί­α να σαρ­κω­θείς α­πό μέ­να την δού­λη σου με την συν­δρο­μή του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος. 

Σε δο­ξά­ζω ε­σέ­να, τον χο­ρη­γό κά­θε ευ­λο­γί­ας και φω­το­πά­ρο­χο, τον αί­τιο κά­θε α­γα­θού και ει­ρη­νάρ­χη, που μας χά­ρι­σες την ε­πί­γνω­σή την δική σου και του α­νάρ­χου Πα­τέ­ρα και του συ­να­ΐ­διου και ζω­ο­ποι­ού Πνεύ­μα­τος.

Σε δο­ξά­ζω ε­σέ­να, για το ό­τι ευ­α­ρε­στή­θη­κες να κα­τοι­κή­σεις στην κοι­λιά μου με τρό­πο α­νε­κλά­λη­το.

Σε δο­ξά­ζω, για­τί α­γά­πη­σες την αν­θρώ­πι­νη φύ­ση, μέ­χρι του ση­μεί­ου να υ­πο­μεί­νης για χά­ρη μας τον Σταυ­ρό και τον θά­να­το, και με την Α­νά­στα­σή σου να α­να­στή­σεις την φύ­ση μας α­πό τα έγ­κα­τα του Ά­δη, να την α­να­βι­βά­σεις στον ου­ρα­νό και να την δο­ξά­σεις με δό­ξαν α­σύλ­λη­πτη.

Σε δο­ξά­ζω και με­γα­λύ­νω τους λό­γους σου, τους ο­ποί­ους μας πα­ρέ­δω­σες με ό­λη την α­λη­θεί­α και πι­στεύ­ω στην εκ­πλή­ρω­ση ό­λων των ε­παγ­γε­λι­ών σου που μου υ­πο­σχέ­θη­κες».



Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: Ἡ κοίμησις τῆς Θεοτόκου (απόσπασμα)